Η μεγάλη προσπάθεια που καταβλήθηκε από το σχολείο για να
συλλεχθούν τρόφιμα και παιχνίδια για τους εν δυσκολία ευρισκόμενους συμπολίτες
μας αλλά και για τα παιδιά του ορφανοτροφείου «Ταβιθά» στη Λιβαδειά στέφθηκε με
απόλυτη επιτυχία. Και δεν είναι ο σημαντικός αριθμός και ποσότητα των
προσφορών, όσο το γεγονός ότι το σχολείο πέτυχε το στόχο που είχε θέσει: να
καταδείξει την πρόθεση του να δημιουργήσει μια ευρύτερη σχέση με την κοινωνία,
να επεκτείνει τα όρια της κοινωνικής του αναφοράς και δραστηριότητας.
Γιατί, πράγματι, δεν ήταν μόνο η εκδήλωση μιας τυπικής
πρόθεσης συνεισφοράς. Ήταν η έμπρακτη
απόδειξη κοινωνικής αλληλεγγύης που υπερβαίνει τα όρια μιας κίνησης
φιλανθρωπίας. Πρωτίστως επειδή πραγματοποιήθηκε σε μια εποχή όπου η προσφορά
προέρχεται από το υστέρημα και όχι το περίσσευμα. Αλλά και επειδή αφορά ένα
γενικότερο εγχείρημα αυτοπροστασίας και ανασύνθεσης του κοινωνικού ιστού που
τέτοιες στιγμές το έχουμε όλοι ανάγκη.
Άλλωστε, για τους μαθητές αλλά και για εμάς τους καθηγητές είναι όρος προαγωγής
του εκπαιδευτικού έργου. Και δεν είναι μόνο η αγωγή, με την ευρύτερη έννοια, που προσφέρεται στους μαθητές αλλά και η
συνειδητοποίηση που παράγεται τόσο για την κατανόηση των σύγχρονων προβλημάτων όσο
και των επιπτώσεων που έχουν πάνω στους ανθρώπους. Έτσι, αντιλαμβάνεται
κανείς, με την πληρότητα που απαιτούν οι
στιγμές, και την ανάγκη να προσφύγει σε ένα δίκτυο αλληλεγγύης και κοινωνικής πλαισίωσης
αλλά και να συνεισφέρει ατομικά.
Αλλά πέραν όλων των άλλων, το εγχείρημα μας κατέδειξε και τις
δυνατότητες που υπάρχουν μέσω της συνεργασίας και της συλλογικής αυτοδιαχείρισης
ώστε να επιτευχθούν στόχοι που αλλιώς φαντάζουν ακατόρθωτοι. Γιατί δεν
επρόκειτο για μια εύκολη διαδικασία: χρειαζόταν συντονισμός, επινοητικότητα,
οργάνωση και προσωπική αυτενέργεια. Να συγκεντρωθούν τα τρόφιμα και τα
παιχνίδια, να συσκευαστούν –η συνδρομή τον γονιών αλλά και των ίδιων των
μαθητών ήταν καθοριστική-, να γραφούν κάρτες με τις ευχές σε κάθε παιχνίδι, να μεταφερθούν
και να διανεμηθούν -η συνδρομή του συλλόγου των Γονέων και Κηδεμόνων ήταν
απαραίτητη.
Πάντως σε κάθε περίπτωση δεν θα έχουμε κάνει τίποτα αν
εγχειρήματα τέτοιου τύπου δεν επαναληφθούν, δεν επεκταθούν και σε άλλα σχολεία,
δεν πολλαπλασιαστούν.
Ευχαριστώ τους μαθητές μας, τους καθηγητές και τους γονείς,
την εκκλησία και όλους τους παράγοντες που συνέβαλαν στην επίτευξη της προσπάθειας
μας.
Καλές
γιορτές
Μιχάλης
Λυμπεράτος