Με αφορμή τη
σχολική εκδρομή μας στην όμορφη Αράχωβα, είχαμε τη χαρά να επισκεφτούμε το
λαογραφικό μουσείο της. Εκεί, είδαμε και μάθαμε πολλά καινούρια πράγματα.
Επίσης, μια κυρία του μουσείου, έκλεψε λίγο από τον χρόνο της και μας
παραχώρησε την παρακάτω συνέντευξη:
-Πότε ιδρύθηκε το μουσείο;
-Το μουσείο είναι
ακόμη υπό κατασκευή, δεν έχει ολοκληρωθεί. Πέρσι ξεκίνησε, αλλά βρισκόμαστε
ακόμη στις ετοιμασίες. Η κυρία Σύρος ασχολείται μ’ αυτά, εγώ είμαι μαθήτρια. Μαθαίνω
αργαλειό.
- Είναι δύσκολος;
- Αν και στην
αρχή μου φαινόταν δύσκολος, σιγά-σιγά έμαθα τη δουλειά και τώρα μου φαίνεται
αρκετά εύκολος.
- Ποιο είναι το
πιο σημαντικό έκθεμα στο μουσείο;
- Οι αργαλειοί
και τα χρυσοκεντήματα.
-Το μουσείο το επισκέπτονται πολλοί νέοι;
- Βεβαίως, όλες
οι ηλικίες το επισκέπτονται. Ιδιαίτερα νέοι που δεν ξέρουν την τέχνη. Την
βλέπουν και εντυπωσιάζονται.
- Πώς να μην
εντυπωσιάζονται; Εμείς που τα βλέπουμε μας φαίνεται πολύ δύσκολο να φτιαχτούν
όλα αυτά.
- Δεν είναι
καθόλου δύσκολο. Χρειάζεται μεράκι και αγάπη.
- Και μάλλον
εσείς έχετε μπόλικο απ’ αυτό και αγαπάτε τη δουλειά σας.
- Ακριβώς.
- Σας
ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη.
- Μεγάλη χαρά
μου!
Η κυρία του μουσείου μας παραχώρησε λίγες παραπάνω πληροφορίες για την Αραχωβίτισσα γυναίκα, καθώς και για τους αργαλειούς:
Η Αραχωβίτισσα γυναίκα είχε και έχει γερή
φτιασιά και μεγάλη αγάπη για δουλειά. Δούλευε τίμια τη γη, πλάτη με πλάτη με
τον άνδρα. Εργαζόταν σκληρά στις ελιές, στο αμπέλι, στην κτηνοτροφία, κρατούσε
το νοικοκυριό ως σύζυγος και μητέρα, ενώ, ταυτόχρονα, ήταν υπεύθυνη και για τη
φροντίδα των ηλικιωμένων. Ήταν πάντα η κολόνα του σπιτιού. Όμως, εκείνο που την
έκανε ξακουστή, ήταν η τέχνη της υφαντουργίας.
ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ…
Στον αργαλειό εργάστηκε πολύ σκληρά και
έτσι στήριξε οικονομικά το σπίτι της, λαμπρύνοντας την τέχνη και βγάζοντας
αριστουργήματα από τα κουρασμένα χέρια της.
Τα υπέροχα υφαντά της Αράχωβας αρχικά
απεικόνιζαν λουλούδια, πουλιά, ποτάμια και ό,τι άλλο σχετιζόταν με τη φύση. Στη
συνέχεια, άρχισαν να εμφανίζονται βυζαντινά σχέδια, συμπλέγματα και πολλά άλλα.
ΑΡΓΑΛΕΙΟΣ…
Το πιο απαραίτητο και το πιο πολύτιμο
εργαλείο για την κάθε νοικοκυρά ήτανε ο αργαλειός. Έχοντας αργαλειό στο σπίτι
της, στο πιο ευάερο και πιο ευήλιο δωμάτιο, κάθε αγροτική οικογένεια ήταν σαν
να είχε στη δούλεψή της ένα ατομικό υφαντουργικό εργαστήρι, που κάλυπτε όλες
τις ανάγκες σε είδη ρουχισμού κα κλινοστρωμνής.
Το στήσιμο του αργαλειού δεν ήταν και
τόσο εύκολη υπόθεση. Ήθελε σταθερότητα και ζύγισμα, για να μη μετατοπίζεται με
τα τραντάγματα από τις κινήσεις που έκανε η νοικοκυρά. Στα περισσότερα σπίτια
του χωριού ο αργαλειός ήταν μόνιμα στημένος, κάτω από χαγιάτια( μπαλκόνια), στο
κατώι δίπλα πάντα από παράθυρο και προσωρινά πολλές φορές στην άκρη του
δωματίου στο σπίτι.
Στην Ελλάδα
χρησιμοποιούνται 3 είδη αργαλειού: ο πλαγιαστός, ο όρθιος και του λάκκου. Ο
πλαγιαστός ήταν ο πιο συνηθισμένος.
Οι γυναίκες έφτιαχναν μ’ αυτόν φουστάνια,
μεσοφόρια, ποδιές, φανέλες, γιορντάνια και μπούστα για τον εαυτό τους. Για τους
άνδρες έφτιαχναν παντελόνια, πουκάμισα, βράκες, φανέλες, κάπες και καπότες με
τις κουκούλες.
Ο άλλος, εξίσου σημαντικός, τομέας
προσφοράς του αργαλειού ήταν τα κλινοσκεπάσματα της οικογένειας. Πολύχρωμες
μπατανίες, χράμια, βελέντζες, σαλίσματα και τσαντίλες.
Ύστερα απ’ όλ’ αυτά, η εκδρομή μας
συνεχίστηκε πιο κεφάτη και η μέρα μας έκλεισε ευχάριστα.
Οι μαθήτριες της Α΄Γυμνασίου
Γκιόκεζα
Λουίζα,
Χαϊδόγιαννου
Μαριάννα
