Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012
ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ, ΤΑ ΒΑΓΙΑ
Το χωριό μου ονομάζεται Βάγια και βρίσκεται στον νομό Βοιωτίας. Είναι ένα χωριό κτισμένο πάνω σε έναν κάμπο. Από μακριά φαίνεται μικρό αλλά είναι κωμόπολη. Γενικά, δεν είναι απομονωμένος τόπος.
Στο κέντρο του χωριού υπάρχει μια πλατεία η οποία έχει μεγάλα πλατάνια που φαίνονται επιβλητικά. Στην άκρη της πλατείας υπάρχουν διάφορα παγκάκια όπου μπορείς να κάθεσαι και να παρατηρείς γύρω σου. Επίσης, υπάρχει μια πέτρινη βρύση που βγάζει νερό. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν διάφορα καφενεία, καφετέριες και μαγαζιά όπου μπορείς να φας. Κάθε καλοκαίρι η πλατεία σφύζει από ζωή, καθώς πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν στις ταβέρνες με την οικογένειά τους και τα παιδιά βγαίνουν με τις παρέες τους έξω.
Επίσης, υπάρχουν μεγάλα κτήρια στο χωριό, όπως οι εκκλησίες. Υπάρχουν δύο εκκλησίες. Η μία ονομάζεται Αγία Τριάδα και η άλλη Άγιος Αθανάσιος. Η Άγια Τριάδα είναι πιο μεγάλη εφόσον είναι η κεντρική εκκλησία του χωριού. Ο Άγιος Αθανάσιος είχε γκρεμιστεί παλιά αλλά ξαναφτιάχτηκε. Το Πάσχα οι εκκλησίες είναι γεμάτες, καθώς οι κάτοικοι παρακολουθούν τις λειτουργίες. Εκτός από τις εκκλησίες υπάρχουν και άλλα κτήρια όπως τα σχολεία. Στο χωριό μου υπάρχουν δύο Δημοτικά Σχολεία. Το ένα είναι βόρεια και το άλλο νότια. Επίσης και ένα Γυμνάσιο. Το Γυμνάσιο είναι ενιαίος χώρος με το Λύκειο. Το κτήριο αυτό είναι διώροφο και γύρω του πνίγεται από τα δέντρα. Τα σπίτια του χωριού διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους: Άλλα είναι καινούργια και άλλα παλιά.
Οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι και φιλικοί απέναντι στον ξένο. Κάθε πρωί πηγαίνουν στις δουλειές τους. Υπάρχουν γυναίκες που δεν έχουν δουλειά, αλλά ασχολούνται με την καθαριότητα του σπιτιού. Οι άνθρωποι του χωριού διατηρούν τις παραδόσεις. Λίγες εβδομάδες πριν το Πάσχα έχουμε ένα τοπικό έθιμο το οποίο ονομάζεται Βλάχικος Γάμος. Μετά τον Βλάχικο Γάμο, ακολουθεί το γαϊτανάκι, το οποίο αποτελείται από παιδιά ηλικίας 12-16 ετών. Όσον αφορά τις εκδηλώσεις, σχεδόν κάθε καλοκαίρι στο γυμνάσιο διοργανώνονται διάφορα θεατρικά ή έρχονται διάφοροι ειδικοί να μας μιλήσουν για διάφορα θέματα. Ακόμα, γίνονται και πανηγύρια που κρατάνε δυο μέρες. Σχεδόν στη άκρη του χωριού υπάρχει ένα λαογραφικό μουσείο που έχει διάφορα παλιά αντικείμενα: στολές, πιθάρια και πολλά άλλα. Επίσης, στο χωριό υπάρχει και ένα άγαλμα το οποίο βρίσκεται σε μια μικρή πλατεία κοντά στον Άγιο Αθανάσιο.
Αν κάποιος άνθρωπος θέλει να μείνει στο χωριό για κάποιο χρονικό διάστημα, μπορεί να βρει κάποια ενοικιαζόμενα σπίτια και να ξεκουραστεί. Υπάρχουν πολλές ασχολίες στο χωριό που μπορεί να κάνει. Όσο για το φαγητό, υπάρχουν πολλές ταβέρνες με παραδοσιακό φαγητό. Για την βραδυνή διασκέδασή του μπορεί να επισκεφθεί διάφορες καφετέριες.
Τα συναισθήματά μου είναι πάρα πολλά. Γιατί σε αυτόν τον τόπο μεγάλωσα, και από αυτόν τον τόπο προέρχονται οι ρίζες μου. Και πιστεύω πως οποιοσδήποτε άνθρωπος επισκεφθεί το χωριό μου θα το αγαπήσει με όλη του την καρδιά!
Μαρία Μερκούρη
μαθήτρια της Β’ Γυμνασίου
Κατεβάστε το κείμενο:
Το χωριό μου τα Βάγια - Μερκούρη Μαρία.pdf - 113.4 KB
Το χωριό μου τα Βάγια-Γκιόκεζας Δημήτρης.pdf - 64.2 KB
Το χωριό μας είναι τα Βάγια. Είναι ένα ημιορεινό χωριό λίγο έξω από την Θήβα. Έξω από αυτό, προς τον κάμπο, βρίσκονται τα χωράφια μας και προς τον λόφο οι ελιές και τα αμπέλια. Είναι ένα πολύ όμορφο μέρος, με πολύ πράσινο μέσα και γύρω απ’ αυτό και αξίζει να το επισκεφτείτε.
Τα Βάγια είναι ένα μεγάλο χωριό σε σχέση με τα άλλα χωριά στην περιοχή, αν και ο πληθυσμός στην τελευταία απογραφή μειώθηκε σημαντικά. Τα περισσότερα παλιά σπίτια που υπήρχαν στο χωριό έχουν γκρεμιστεί. Τα περισσότερα έχουν αντικατασταθεί από νέες και μοντέρνες μονοκατοικίες. Οι περισσότερες από αυτές είναι μεγάλα κτήρια, αφού τα Βάγια διαθέτουν πολύ χώρο για κτίσιμο. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι έχουν προσθέσει την δική τους πινελιά στο σύνολο πρασίνου. Ένας με κάποιο εξωτικό δέντρο για σκιά, άλλοι με πολλές και διαφορετικές ποικιλίες λουλουδιών. Έτσι, όπου και αν κοιτάξεις, βλέπεις καταπράσινους και πολύχρωμους κήπους, γεμάτους γλάστρες με λουλούδια. Το μεγαλύτερο έργο βέβαια το έχουν κάνει οι γιαγιάδες, καθώς δεν υπάρχει γιαγιά που κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα να μην ποτίζει τον κήπο της ή τις γλάστρες με τα λουλούδια, που έχει τοποθετήσει στο σκαλάκι της εισόδου ή στο περβάζι του παραθύρου της. Με την βοήθεια από τον καθένα μας τα Βάγια έχουν γίνει ένας καταπράσινος τόπος, καθώς και έξω από το χωριό, στον λόφο, οι ελιές φυτρώνουν κατά χιλιάδες.
Το μέρος στο οποίο μαζεύονται όλοι οι κάτοικοι των Βαγίων είναι η κεντρική πλατεία. Είναι μία αρκετά μεγάλη πλατεία που τα καλοκαίρια κατακλύζεται από τις καρέκλες και τα τραπέζια που στήνουν τα γύρω μαγαζιά: ταβέρνες και καφετέριες. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται η Αγροτική Τράπεζα. Στην μέση της πλατείας υπάρχουν δύο μεγάλοι πλάτανοι που είναι τουλάχιστον τριάντα χρονών και σκιάζουν ολόκληρη την πλατεία.
Πάνω από την πλατεία βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Αυτή ανήκει στην κοινότητα των Βαγίων και έχει πλατεία στο μπροστινό και στο πίσω μέρος. Εκεί μαζεύονται τα παιδιά και παίζουν μπάλα τα απογεύματα. Στο ανατολικό κομμάτι του χωριού βρίσκεται η κοινότητα του Κασνεσίου. Κι αυτή η κοινότητα έχει μια εκκλησία, τον Άγιο Αθανάσιο. Όταν είναι πανηγύρι, γίνεται περιφορά της εικόνας γύρω από τον ναό. Οι κάτοικοι του Κασνεσίου πηγαίνουν σε αυτήν την εκκλησία σε μεγάλες γιορτές, ενώ οι κάτοικοι των Βαγίων στην άλλη. Παρόλα αυτά, όλοι γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον και δεν «μαλώνουμε» ποτέ. Τα Βάγια διαθέτουν επίσης σχολεία. Έχουν δύο νηπιαγωγεία και έναν παιδικό σταθμό. Στο κάτω μέρος του χωριού είναι το πρώτο Δημοτικό Σχολείο και στο πάνω μέρος το Δεύτερο. Το Γυμνάσιο βρίσκεται πάνω απ’ όλα τα σπίτια, κάτω από το γήπεδο του Παμβαγιακού.
Όλοι οι κάτοικοι των Βαγίων είναι πολύ εργατικοί και οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν κάποιο χωράφι που είτε το νοικιάζουν είτε το καλλιεργούν. Στο χωριό μας πραγματοποιούνται επίσης πολλές εκδηλώσεις, είτε γιορτές, είτε επίδειξη χορού από τους μαθητές παραδοσιακών χωρών. Μια φορά τον χρόνο, στο πρώτο Δημοτικό Σχολείο τραγουδάει κάποιος τραγουδιστής που τον έχουν καλέσει για την γιορτή του Μελιού. Ο Σύλλογος Γυναικών ετοιμάζει διάφορα γλυκίσματα, που πουλάει εκεί, ενώ ο κόσμος διασκεδάζει.
Τα Βάγια, σαν αρχαία πόλη, έχουν πολλές παραδόσεις. Η πιο γνωστή απ’ αυτές είναι αυτή όπου ο Οιδίποδας σκότωσε την Σφίγγα, το τέρας το οποίο είχε στείλει η θεά Ήρα για να τρώει τους ανθρώπους. Από τα έθιμα, το πιο διάσημο είναι η αναπαράσταση του Βλάχικου Γάμου, όπου το μεγαλύτερο μέρος του χωριού ντύνεται βλάχικα και παίρνει μέρος στο διάσημο θεατρικό.
Στο χωριό υπάρχουν αρκετά ενοικιαζόμενα σπίτια όπου μπορεί να μείνει κανείς, καθώς και ταβέρνες για να φάει. Όλοι αγαπάμε το χωριό μας. Ελπίζουμε να το αγαπήσετε κι εσείς!
Δημήτρης Γκιόκεζας
Μαθητής της Β’ Γυμνασίου
Κατεβάστε το αρχείο
ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ
Κατεβάστε το αρχείο:
Η Ελλάδα είναι μια χώρα γνωστή για τις φυσικές της ομορφιές και την ιστορία της. Πόσοι, όμως, γνωρίζουν την άλλη πλευρά;
Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα είναι γενέτειρα της επιστήμης. Εδώ διατυπώθηκαν φυσικοί νόμοι και εφευρέθηκαν τρόποι αντιμετώπισης ασθενειών. Όμως, οι σύγχρονοι Έλληνες δεν εκτιμούν την προσφορά των επιστημόνων, με αποτέλεσμα εκείνοι να αναζητούν στο εξωτερικό μια καλύτερη τύχη.
Η χώρα μας είναι κοιτίδα του πολιτισμού, με αμέτρητους αρχαιολογικούς χώρους όλων των ιστορικών περιόδων, οι οποίοι πλέον έχουν γίνει αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης. Τα διάσημα ιστορικά μας μνημεία έχουν εμπορευματοποιηθεί εξαιτίας της τουριστικής κίνησης που έχουν. Οι τουρίστες αποτελούν τα εύκολα θύματα των «φιλόξενων» κατά τα άλλα Ελλήνων.
Εξάλλου, είμαστε περήφανοι για τη γλώσσα μας, αφού κουβαλάει ιστορία 3.000 ετών. Με κάθε ευκαιρία, όμως, την ξεχνάμε και την θυσιάζουμε στο βωμό του μοντερνισμού. Απ’ τη μια μεριά το Μουσείο της Ακρόπολης και κάτω απ’ αυτό ταχυφαγεία (τα γνωστά μας φαστ-φουντ) με ελληνικότατη επιγραφή, GOODY’S.
Η Ελλάδα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ορθοδοξία. Σε κάθε ελληνικό βουνό βρίσκουμε σκαρφαλωμένα μοναστήρια και ξωκκλήσια, αλλά ο σύγχρονος Έλληνας αδιαφορεί για την πίστη του και την θρησκευτική του παράδοση.
Είναι γραμμένη στον γενετικό μας κώδικα η διαφορετικότητα. Όλη η ζωή μας, όμως, είναι χτισμένη πάνω σε αντιφάσεις. Ίσως να μην αλλάξουμε ποτέ…
Μήπως, όμως, πρέπει να μάθουμε να αναδεικνύουμε μόνο τα θετικά μας στοιχεία;
Μια «περήφανη» Ελληνίδα
Ευαγγελία Χατζή
Τα Χριστούγεννα
Τα Χριστούγεννα είναι μια όμορφη γιορτή, που μας κάνει να νιώθουμε πολύ χαρούμενοι. Γι’ αυτό όλοι μας περιμένουν με λαχτάρα τον ερχομό τους!
Τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε την γέννηση του μικρού μας Χριστού. Πριν από πολλά χρόνια σ’ ένα μικρό στάβλο, η γλυκιά μας Παναγίτσα γέννησε σε μια φτωχική φάτνη τον μικρό Χριστούλη, ανάμεσα σε λίγα ζώα που τον ζέσταιναν με την απαλή ανάσα τους. Και σ’ αυτήν την φάτνη ακούμπησαν τα πρώτα δώρα τους στο νεογέννητο μωρό οι απλοϊκοί βοσκοί. Εμείς κάθε χρόνο γιορτάζουμε τον ερχομό του μικρού Χριστού στην Γη με πολλή χαρά και πολλές ετοιμασίες. Πρώτα-πρώτα, κλείνουν τα σχολεία και εμείς έχουμε αρκετό ελεύθερο χρόνο για να παίξουμε ξέγνοιαστα και να χαζέψουμε στα μαγαζιά. Τι ωραία που στολίζονται αυτές τις μέρες! Πολύχρωμα φώτα αναβοσβήνουν στις βιτρίνες, ενώ τα λουλούδια, τα παιχνίδια, οι Αϊ Βασίληδες και τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα, δίνουν έναν ξεχωριστό τόνο σε κάθε μαγαζί.
Οι δρόμοι γεμίζουν από τις χαρούμενες παιδικές φωνές μας και τις φωνές των μικροπωλητών που διαλαλούν μα δυνατή φωνή τα εμπορεύματά τους, ενώ οι παιδικές μας αγκαλιές γεμίζουν με πολλά δώρα: βιβλία, παιχνίδια και γλυκά. Παιδάκια επίσης ψάλλουν χαμογελαστά τα κάλαντα και γεμίζουν τους δρόμους με τις γλυκές και τρυφερές φωνούλες τους και γονείς φορτωμένοι με ψώνια προχωρούν βιαστικά, ανταλλάσσοντας πολλές ευχές, γεμάτες χαρούμενα μηνύματα Τα σπίτια αυτές τις μέρες παίρνουν μια άλλη όψη. Γίνονται πολύ όμορφα καθώς στολίζονται με τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τις πολύχρωμες γιρλάντες, τα αστεράκια στα παράθυρα και τα δώρα. Οι μαμάδες ετοιμάζουν νόστιμα φαγητά και γλυκά και καθαρίζουν τα σπίτια, ενώ τα λουλούδια χαρίζουν ένα ευωδιαστό άρωμα παντού.
Τι ωραία γιορτή τα Χριστούγεννα! Και εμείς τα παιδιά είμαστε πολύ τυχερά, γιατί όλοι μας δείχνουν πολύ αγάπη και μας χαρίζουν δώρα. Γι' αυτό αγαπάω τα Χριστούγεννα και νιώθω πολύ ευτυχισμένη τις εορταστικές αυτές μέρες!
Πετρούλα Παγώνα,
μαθήτρια της Β' Γυμνασίου
ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ – ΝΕΟΣ ΠΑΟΚ 1-1
Ο Παμβαγιακός και ο Νέος ΠΑΟΚ αναδείχθηκαν ισόπαλοι 1-1 σ’ ένα παιχνίδι που στιγματίστηκε από επεισόδια. Η φιλοξενούμενοι ήταν αυτοί που άνοιξαν πρώτη το σκορ στο 25ο λεπτό σε σέντρα του Γάτσου ο Βιέννας με κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Κολιού σημειώνοντας το 0-1. Στη συνέχεια το παιχνίδι ήταν ένας επιθετικός μονόλογος των γηπεδούχων που έχασαν την μια ευκαιρία μετά την άλλην, αλλά έπεσαν πάνω στον τερματοφύλακα του Κυριακίου Γκωνία που έκανε εκπληκτικές αποκρούσεις σε σουτ των Τσαμούταλη, Σταμέλο και Σιάκουλη. Στην επανάληψη οι γηπεδούχοι κατάφεραν να ισοφαρίσουν 1-1 στο 65ο λεπτό έπειτα από εκτέλεση κόρνερ του Μερκούρη Ε. ο Τζώνης με κεφαλιά τροφοδοτεί τον Σιάκουλη και αυτός με πλασέ έκανε το 1-1. Στην συνέχεια οι γηπεδούχοι είχανε ευκαιρίες για να πετύχουν ένα δεύτερο τέρμα που θα τους έδινε την νίκη. Στο 88ο λεπτό σε μια αψιμαχία ανάμεσα σε Κώτσου και Τζώνη ο διαιτητής Κώστας Σκλιάς σφύριξε την λήξη του αγώνα.
Από τον Παμβαγιακό διακρίθηκαν οι Τσαμούταλης, Αντωνίου, Σταμάτης και Τζώνης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 29η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ
Παρνασσός – Πελοπίδας 4-0
Παμβαγιακός – Νέος ΠΑΟΚ 1-1
Πλαταιές – Ελεώνας 5-3
Ιωνικός – Καπαρέλλι 0-3
Δήλεσι – Ορχομενός 0-3
Σχηματάρι – Πήγασος 1-0
Παναλίαρτος – Πανγεωργικός 3-0
ΚΙΘΑΙΡΩΝΑΣ – ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ 2-2
Σε εξ’ αναβολής αγώνα της 28ης αγωνιστικής που είχε αναβληθεί λόγο δυνατών ανέμων ο Παμβαγιακός απέσπασε λευκή ισοπαλία 2-2 στο Καπαρέλλι. Οι γηπεδούχοι ήταν αυτοί που άνοιξαν πρώτοι το σκορ με πλασέ του Καπεμπετιάν 1-0. Στο 40ο λεπτό ατομική προσπάθεια του Τσοπανέλη που πλασάρει τον Κολιό και κάνει το 2-0. Στο 72ο λεπτό ο Τσαμούταλης μειώνει σε 2-1 και στο 82ο από πάσα του Τσαμούταλη ο Σιάκουλης με πλασέ ισοφάρισε σε 2-2 που ήταν και το τελικό σκορ. Καλύτεροι για τον Παμβαγιακό οι Σιάκουλης, Μπότσι και Τσαμούταλης.
Σωτήρης Τσώτσης,
Μαθητής Β’ Γυμνασίου
ΠΛΑΤΑΙΕΣ – ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ
Ισόπαλοι 0-0 αναδείχθηκαν οι Πλαταιές και ο Παμβαγιακός σ’ ένα παιχνίδι με λιγοστές φάσεις μπροστά στις δυο εστίες με το αποτέλεσμα να είναι δίκαιο. Από μια μεγάλη φάση και για τις δυο ομάδες ο Παμβαγιακός σε σουτ του Μερκούρη Χ. μέσα από τη περιοχή απέκρουσε εντυπωσιακά σε κόρνερ ο Χιλάς ενώ η Πλαταιές σε σουτ του Κομίνη μέσα από τη μικρή περιοχή απέκρουσε στην γωνία του ο Κολιός σε κόρνερ. Από τον Παμβαγιακό ξεχώρισαν οι Κολιός, Σταμάτης και Μερκούρης Χ.
τα Αποτελεσματα της 24ης Αγωνιστικης
ΑΕ Ορχομενος - Επαμεινωνδας Λευκτρων 0-1
Παναλιαρτος - ΠΑΟΚ Κυριακιου 0-1
Ιωνικος Αστερας Θηβας - Παρνασσος Αραχωβας 0-3
Πηγασος Αγιας Αννας - Κιθαιρωνας Καπαρελλιου 2-2
Αναγεννηση Σχηματαριου - Πελοπιδας Θηβας 2-1
Πανγεωργικος - ΑΕΣ Ελεωνας 0-2
ΑΟ Πλαταιες - Παμβαγιακος 0-0
ΑΕ Δηλεσι - Αμβρυσσεας Διστομου 1-2
η Βαθμολογια σε 24 Αγωνες
1. Επαμεινωνδας Λευκτρων 54
2. ΑΟ Πλαταιες 48
3. Παρνασσος Αραχωβας 48 ''
4. Πηγασος Αγιας Αννας 47
5. ΠΑΟΚ Κυριακιου 46 ''
6. Κιθαιρωνας Καπαρελλιου 44
7. Παμβαγιακος 43
8. Αμβρυσσεας Διστομου 43
9. Παναλιαρτος 42
10. ΑΕ Ορχομενος 42
11. Αναγεννηση Σχηματαριου 34
12. Πελοπιδας Θηβας 21
13. ΑΕΣ Ελεωνας 10
14. Ιωνικος Αστερας Θηβας 8
15. Πανγεωργικος 7
16. ΑΕ Δηλεσι 2
Σωτήρης Τσώτσης,
Μαθητής Β’ Γυμνασίου
ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ - ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ 1-1
Ο Παμβαγιακός πήρε ένα πολύτιμο βαθμό στην έδρα του Παρνασσού όπου αναδείχτηκαν ισόπαλοι 1-1. Ο Παμβαγιακός μπήκε δυνατά στο παιχνίδι και κατάφερε να ανοίξει το σκορ στο 5 λεπτό με τον Σιάκουλη να πιάνει ένα ωραίο γυριστό σουτ και να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα του Δημητρά γράφοντας το 0-1. Στο 12’ λεπτό ο Παρνασσός κέρδισε πέναλτι σε ανατροπή του Καλλέργη από τον Σταμάτη κάτω από διαμαρτυρίες των φιλοξενούμενων. Το πέναλτι ευστόχησε ο Καλλέργης ισοφαρίζοντας σε 1-1 που ήταν και το τελικό σκορ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 23ης ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΗΣ
Λεύκτρα – Πήγασος 3-0,Ορχομενός – Πανγεωργικός 3-1,Καπαρέλλι – Παναλίαρτος 0-0,Ελεώνας – Σχηματάρι 0-2,Νέος ΠΑΟΚ – Δήλεσι 1-0,Πελοπίδας – Ιωνικός 3-1,Αμβρυσσέας Δ. – Πλαταιές 1-1,Παρνασσός – Παμβαγιακός 1-1.
ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ- ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ 1-0
Μια σημαντική νίκη πέτυχε ο Παμβαγιακός το Σάββατο απέναντι στον
αξιόμαχο Πελοπίδα με σκορ 1-0 . Το γκολ που έκρινε τον αγώνα
πέτυχε στο 88’ ο Μερκούρης Χ. Αυτή η νίκη έβγαλε τον Παμβαγιακό από τις θέσεις που οδηγούν στα μπαράζ παραμονής. Καλύτεροι οι :
Κολιός, Τοσούνης , Μερκούρης Χ και Σταμάτης.
Αναλυτικά τα Αποτελέσματα της 22ης Αγωνιστικής
ΑΟ Πλαταιές - ΠΑΟΚ Κυριακίου 1-2
Πανγεωργικός - Επαμεινώνδας 0-3
Παναλίαρτος - Πήγασος Αγίας Άννας 0-1
Σχηματάρι - ΑΕ Ορχομενός 1-1
Παμβαγιακός - Πελοπίδας Θήβας 1-0
Δίστομο - Παρνασσός Αράχοβας 1-4
Ιωνικός Αστέρας Θήβας - ΑΕΣ Ελεώνας 1-3
ΑΕ Δήλεσι - Κιθαιρώνας Καπαρελλίου 0-2
Πανγεωργικός - Επαμεινώνδας 0-3
Παναλίαρτος - Πήγασος Αγίας Άννας 0-1
Σχηματάρι - ΑΕ Ορχομενός 1-1
Παμβαγιακός - Πελοπίδας Θήβας 1-0
Δίστομο - Παρνασσός Αράχοβας 1-4
Ιωνικός Αστέρας Θήβας - ΑΕΣ Ελεώνας 1-3
ΑΕ Δήλεσι - Κιθαιρώνας Καπαρελλίου 0-2
Γιώργος Δρίτσας,
μαθητής Β' Γυμνασίου
ΕΛΑΙΩΝΑΣ-ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ 2-2
Σημαντικούς βαθμούς έχασε ο Παμβαγιακός για την αποφυγή των πλέι- άουτ, μετά το ισόπαλο 2-2 που έφερε στην έδρα του Ελαιώνα. Τα γκολ για τον Παμβαγιακό πέτυχε ο Μερκούρης Χ. Αν η ομάδα μας θέλει να παραμείνει στην α’ κατηγορία θα πρέπει να παίξει ποιοτικό ποδόσφαιρο το οποίο έρχεται μέσα από τις προπονήσεις. Ο μόνος που διασώθηκε ήταν ο Μερκούρης Χ. Επίσης αποβλήθηκε ο Μερκούρης Ν.
Αναλυτικά τα Αποτελέσματα της 21ης Αγωνιστικής
Επαμεινώνδας Λεύκτρων - Παναλιαρτος 0-0
Κιθαιρωνας Καπαρελλιου - ΑΟ Πλαταιες 0-1
Πανγεωργικος - Αναγέννηση Σχηματαριου 2-4
ΑΕ Ορχομενος - Ιωνικός Αστέρας Θήβας 6-1
ΑΕΣ Ελαιώνας – Παμβαγιακoς 2-2
Πελοπίδας Θήβας - Αμβρυσσεας Διστόμου 2-4
ΠΑΟΚ Κυριακιου - Παρνασσός Αράχοβας Αναβλήθηκε
Πήγασος Αγίας Άννας - ΑΕ Δήλεσι Αναβλήθηκε
ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ-ΣΧΗΜΑΤΑΡΙ 4 – 1
Σε ένα πολύ ωραίο αγώνα που διαξεύχθηκε στα Βάγια, ο τοπικός Παμβαγιακός νίκησε με 4 – 1 την Αναγέννηση Σχηματαρίου και πήρε βαθμολογική ανάσα σε αντίθεση με τον αντίπαλο του που έχει μείνει αρκετά πίσω και θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να παραμείνει στην κατηγορία.
ΦΑΣΕΙΣ & ΓΚΟΛ
Στο 64ο λεπτό ο Νονάϊ ανέτρεψε τον Μερκούρη Χ. και ο διαιτητής Μπόρσης σημείωσε την εσχάτη των ποινών. Το πέναλτι ανέλαβε να εκτελέσει ο Μερκούρης Χ. γράφοντας το 1 – 0. Στο 72ο λεπτό ο Παμβαγιακός διπλασίασε τα τέρματα του με το γκολ του Κυμπεζή έπειτα από γωνιακό δεξί σουτ. Στο 85ο λεπτό ο Μερκούρης Ε. με διαγώνιο σουτ σημείωσε το 3 – 0. Στο 88ο λεπτό ο Τσέλλος Γ. από τα πλάγια βρίσκει διαγώνια τον Μερκούρη Χ. και αυτός με πλασέ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα γράφοντας το 4 – 0. Το γκολ της τιμής για τους φιλοξενούμενους το πέτυχε ο Αποστόλου με πλασέ διαμορφώνοντας το τελικό 4 – 1.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 18η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ
Ιωνικός - Λεύκτρα 0 – 4, Πλαταιές – Δήλεσι 5 – 2, Παμβαγιακός – Σχηματάρι 4 – 1, Παρνασσός –Παναλίαρτος αναβ., Αμβρυσσέας – Πανγεωργικός 4 – 0, Πελοπίδας – Πήγασος 0 – 2, Νέος ΠΑΟΚ – Ορχομενός αναβ., Καπαρέλλι – Ελαιώνας 2- 1.
Παμβαγιακός – Λεύκτρα 0-2
Την ήττα γνώρισε ο Παμβαγιακός από τον πρωτοπόρο Επαμεινώνδα Λεύκτρων με 0-2 . Ο Παμβαγιακός έχει παράπονα από τη διαιτησία του κ.Χρήστου που απέβαλε τους Σταμέλου και Μακρυπούλια με κόκκινη . Στο αγωνιστικό κομμάτι ο Επαμεινώνδας ήταν ελαφρώς καλύτερος από τον Παμβαγιακό που είχε ευκαιρίες για να πετύχει κάποιο τέρμα . Στο 30ο λεπτό ο Μπότσι βρήκε πολύ ωραία τον Μερκούρη Χ. αλλά το σουτ που επιχείρησε πέρασε σύρριζα άουτ από το αριστερό κάθετο δοκάρι του Μπότση . Στο 37ο λεπτό ο Επαμεινώνδας κατάφερε να ανοίξει το σκορ όταν ο Αποστόλου από τα πλάγια και στη γραμμή του κόρνερ πιάνει ένα βολέ και στέλνει την μπάλα στην αντίθετη γωνία και στα δίχτυα γράφοντας το 0-1 . Στο 72ο λεπτό ο Επαμεινώνδας διπλασίασε τα τέρματα του όταν ο Λάμπρου έστρωσε στον Βυλλιώτη ο οποίος με ωραίο πλασέ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Κολιού γράφοντας το 0-2 . Στο 82ο λεπτό σε φάουλ του Μερκούρη Ε. η μπάλα πέρασε ελάχιστα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι .
Τα αποτελέσματα 16η αγωνιστική
Παμβαγιακός - Λεύκτρα 0-2,Παρνασσός-Πλαταιές 0-3,Αμβρυσσέας Δ,-Ιωνικός Αστ. 4-0,Πελοπίδας- Δήλεσι 2-1,Νέος ΠΑΟΚ-Σχηματάρι 2-0,Ελεώνας-Παναλίαρτος 0-1,Καπαρρέλι-Πανγεωργικός 6-0,Πήγασος-Ορχομενός 1-0.
Σωτήρης Τσώτσης,
μαθητής Β' Γυμνασίου
ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ-ΚΑΠΑΡΕΛΛΙ
Μεγάλη νίκη ανατροπή έκανε ο Παμβαγιακός αν και βρέθηκε να χάνει 0-2 εντούτοις κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι και να κερδίσει τελικά 3-2. Οι φιλοξενούμενοι ευτύχησαν να ανοίξουν το σκορ μόλις στο 2ο λεπτό με τον Σταμέλο να κάνει το 0-1. Στο 20ο λεπτό ο Κιθαιρώνας διπλασίασε τα τέρματα του με τον Θεοδωρακάκο κάνοντας το 0-2. Στη συνέχεια ο Παμβαγιακός ανέβασε κατακόρυφα την απόδοση του και κατάφερε να μειώσει στο 30ο λεπτό με τον Κιμπεζή να μειώνει σε 1-2. Στη συνέχεια οι γηπεδούχοι κατάφεραν να μειώσουν πριν το ημίχρονο με τον Μερκούρη Χ. να ισοφαρίζει σε 2-2. Στο 51ο λεπτό ο Κιθαιρώνας κέρδισε πέναλτι. Την εσχάτη τον ποινών ανέλαβε να εκτελέσει ο Φιλής με τον Κολιό να αποκρούει σε κόρνερ. Ο Παμβαγιακός κατάφερε να κάνει την ολική ανατροπή στο 56ο λεπτό με τον Κιμπεζή να πετυχαίνει το 3-2 μέσα σε έξαλλους πανηγυρισμούς.
Τα αποτελέσματα 13η αγωνιστική
Λεύκτρα-Πελοπίδας 2-0, Αμβρυσσέας Δ.-Νέος ΠΑΟΚ 2-1, Παρνασσός-Ελεώνας 3-0, Παμβαγιακός-Καπαρέλλι 3-2, Πλαταιές-Ορχομενός 0-3, Ιωνικός Αστ.-Πήγασος 1-1, Δήλεσι-Πανγεωργικώς 2-0, Σχηματάρι-Παναλίαρτος 1-1.
Σωτήρης Τσώτσης,
μαθητής Β' Γυμνασίου
ΠΗΓΑΣΟΣ – ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ 3 – 0
Την δεύτερη συνεχόμενη ήττα του γνώρισε ο Παμβαγιακός με 3-0 από το Πήγασο. Ο Παμβαγιακός πάλεψε το παιχνίδι έχασε ευκαιρίες με τους Μπότση και Σιάκουλη χωρίς να τα καταφέρει . Ο Πήγασος κατάφερε να ανοίξει το σκορ στο 67’ όταν ο Μάνεσης μπήκε στην περιοχή και ανατράπηκε από τον Τσαμούταλη κερδίζοντας πέναλτι . Το πέναλτι εκτέλεσε ο ίδιος νικώντας το Κολιό πέτυχε το 1-0. Το γκολ αυτό ανέβασε την ψυχολογία των γηπεδούχων και κατάφεραν να πετύχουν δεύτερο τέρμα όταν ο Γκαλαμέλος σέντραρε η μπάλα βρήκε στον Κάκκο για να στρωθεί στον Μπλαρά ο οποίος με προβολή από κοντά έκανε το 2-0. Δυο λεπτά αργότερα ο ίδιος παίκτης με ψύχραιμο πλασέ από το ύψος της μεγάλης περιοχής πέτυχε το τελικό 3-0
Τα αποτελέσματα 12η αγωνιστική.
Νέος ΠΑΟΚ-Λεύκτρα 1-2,Ελεώνας-Πελοπίδας 1-3,Καπαρέλλι-ΑμβρυσσέςΔ. 2-0,Ορχομενός –Παρνασσός0-2,Πήγασος –Παμβαγιακός3-0,Πανγεωργικός –Πλαταίες0-2,Παναλίαρτος-Ιωνικός 4-0,Σχηματάρι-Δήλεσι 2-2.
Σωτήρης Τσώτσης,
μαθητής της Β' Γυμνασίου
ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ – ΠΑΝΑΛΙΑΡΤΟΣ 0 – 2
Την πρώτη του εντός έδρας ήττα γνώρισε το Σάββατο ο Παμβαγιακός από τον Παναλίαρτο στο γειτονικό ντέρμπι. Ο αγώνας είχε ένταση, δύναμη , πάθος και μικροσυμπλοκές. Ο αγώνας ξεκίνησε με τον Παναλίαρτο να κερδίζει πέναλτι σε ανατροπή του Κατσογιάννη από τον Ζωγράφου. Το πέναλτι εκτέλεσε ο Δαμπάνης αλλά ο Κολιός απέκρουσε κρατώντας το μηδέν. Στη συνέχεια ο Παμβαγιακός είχε ένα σουτ με τον Σταμέλομε τον Μαντουλίδη να μπλοκάρει. Το δεύτερο ημίχρονο άρχισε με γκολ για τον Παναλίαρτο όταν σε γρήγορο βολέ του Μαντουλίδη η μπάλα πέρασε στη πλάτη της άμυνας με τον Κατσογίαννη με ψηλοκρεμαστό πλασέ να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα σημειώνοντας το 0-1. Στη συνέχεια ο Παμβαγιακός προσπάθησε να φέρει το παιχνίδι στα ίσα έχοντας ευκαιρίες με τους Σιάκουλη και τον Τσαμούταλη χωρίς όμως να τα καταφέρει. Στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων ο Κατσογιάννης με πλασέ πέτυχε το 0-2 που ήταν και το τελικό σκορ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΓΩΝΩΝ 11η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ
Λεύκτρα-Ελεώνας 4-1,Νέος ΠΑΟΚ-Καπαρέλλι 2-1,Πελοπίδας-Ορχομενός2-3, ΑμβρυσσέαςΔ.-Πήγασος2-0, Παρνασσός-Πανγεωργικός4-0, Παμβαγιακός-Παναλίαρτος0-2, Πλαταίες-Σχηματάρι1-0, ΙωνικώςΑστ-Δήλεσι3-1.
ΞΑΝΘΗ-ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ 1-1
Ισόπαλος 1-1 αναδείχθηκε ο Λεβαδειακός στα Πηγάδια απέναντι στη Ξάνθη. Ο Λεβαδειακός άνοιξε το σκορ όταν σε κάθετη μπαλιά του Κοιλιάρα ο Βασιλείου από πλάγια θέση αριστερά μέσα στην περιοχή με πλασέ έκανε το 0-1για το Λεβαδειακό . Η Ξάνθη κατάφερε να ισοφαρίσει όταν ο Μαρσελίνιο μπήκε στην περιοχή από αριστερά, γύρισε τη μπάλα στο ύψος της μικρής περιοχής, ο Μαρκόβσκι σε κενή εστία δεν δυσκολεύτηκε να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα κάνοντας το 1-1.ΔΗΛΕΣΙ – ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ 0 – 1
Τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη του πέτυχε τη Κυριακή ο Παμβαγιακός επί του Δηλεσίου στο γήπεδο των Οινοφύτων και μ’ αυτό το αποτέλεσμα σκαρφάλωσε στην έκτη θέση του βαθμολογικού πίνακα.Το μοναδικό τέρμα της αναμέτρησης πέτυχε ο Κυμπεζής έπειτα από γύρισμα του Σταμέλου από τα δεξιά και με πλασέ την έστειλε στα δίχτυα που ήταν το τελικό αποτέλεσμα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
ΚΑΠΑΡΕΛΛΙ - ΛΕΥΚΤΡΑ 1-0,ΟΡΧΟΜΕΝΟΣ - ΕΛΕΩΝΑΣ 4-0,ΠΗΓΑΣΟΣ -ΝΕΟΣ ΠΑΟΚ 3-0,ΠΑΝΓΕΩΡΓΙΚΟΣ-ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ0-4,ΠΑΝΑΛΙΑΡΤΟΣ-ΑΜΒΡΥΣΣΕΑΣ Δ. 2-0,ΣΧΗΜΑΤΑΡΙ-ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ 1-2,ΔΗΛΕΣΙ-ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ 0-1,ΙΩΝΙΚΟΣ ΑΣΤ.-ΠΛΑΤΑΙΕΣ 1-2.
ΟΜΑΔΕΣ
|
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
| |
1
|
ΛΕΥΚΤΡΑ
|
22
|
2
|
ΟΡΧΟΜΕΝΟΣ
|
21
|
3
|
ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ
|
20
|
4
|
ΚΑΠΑΡΕΛΛΙ
|
20
|
5
|
ΣΧΗΜΑΤΑΡΙ
|
19
|
6
|
ΠΑΜΒΑΓΙΑΚΟΣ
|
19
|
7
|
ΠΑΝΑΛΙΑΡΤΟΣ
|
18
|
8
|
ΠΗΓΑΣΟΣ
|
18
|
9
|
ΠΛΑΤΑΙΕΣ
|
18
|
10
|
ΑΜΒΡΥΣΣΕΑΣ Δ.
|
17
|
11
|
ΝΕΟΣ ΠΑΟΚ
|
12
|
12
|
ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ
|
12
|
13
|
ΠΑΝΓΕΩΡΓΙΚΟΣ
|
6
|
14
|
ΕΛΕΩΝΑΣ
|
3
|
15
|
ΙΩΝΙΚΟΣ
|
0
|
16
|
ΔΗΛΕΣΙ
|
-5
|
ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ-ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ 0-0
Ο Λεβαδειακός κόλλησε στο 0-0 με τον Πανιώνιο και, αν και μέτριος στο παιχνίδι του οι γηπεδούχοι μπορούσαν να πάρουν το τρίποντο απέναντι στον Πανιώνιο που στάθηκε πολύ καλά αμυντικά και δεν άφησαν χώρους στους γηπεδούχους για να βρουν δρόμο προς τα δίχτυα. Στο α’ μέρος έχασε μεγάλες ευκαιρίες να ανοίξει το σκορ με αποκορύφωμα το κάθετο δοκάρι του Φαβάλι. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν είχε κάτι αξιόλογο σε φάσεις και έμεινε το ισόπαλο αποτέλεσμα.
Σωτήρης Τσώτσης,
μαθητής της Β' Γυμνασίου
Αφιέρωμα στις 16 ομάδες της Α’ Βοιωτίας
Το φετινό πρωτάθλημα είναι αναμφισβήτητα το πιο δύσκολο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών. Μέχρι στιγμής υπάρχουν ομάδες που έχουν ξεχωρίσει όπως ο πρωτοπόρος Επαμεινώνδας Λεύκτρων ο οποίος έχει την εμπειρία στην άμυνα και στην επίθεση κι έτσι δεν έχει πρόβλημα. Η νεανική ομάδα του Ορχομενού είναι ευχάριστη έκπληξη του Πρωταθλήματος μιας και βρίσκεται στην δεύτερη θέση όχι τυχαία. Μέχρι στιγμής η μόνη αήττητη ομάδα του πρωταθλήματος είναι ο ΑΣΑ Παρνασσός ο οποίος έχει τρεις πολύτιμους παίχτες, τον Μίχα, τον Γκαλαμέλο και τον Καλλέργη που κάνουν φανταστική δουλειά και με λίγη δόση τύχης βρίσκεται τρίτος.
Τώρα κατά την γνώμη μου το φαβορί είναι ο Παναλίαρτος ο οποίος έχει ένα σύνθετο ρόστερ με παίχτες που μπορούν να παίξουν σε όλες τις θέσεις. Ένα ακόμα φαβορί είναι ο Κιθαιρώνας Καπαρελλίου ο οποίος έχει τρεις πρωτοκλασάτους επιθετικούς οι οποίοι κάνουν την διαφορά. Η Αναγέννηση Σχηματαρίου του γνωστού μας προπονητή Ντράγκαν Κνέσβιτς ενισχύθηκε επιθετικά με τον Μπινιάκο, ένα δεινό εκτελεστή, αφού το δείχνει και με τα εφτά γκολ που έχει σημειώσει έως τώρα.
Φέτος ο Παμβαγιακός βρίσκεται στην πρώτη οχτάδα χάρη στην ομαδικότητα που υπάρχει και στην μεταγραφή τριών πολύ καλών παιχτών, του Τσαμούταλη, του Κολιού και του Τοσούνη.
Τώρα ο Πήγασος, ο ΑΟ Πλαταιών και ο Αμβρυσσέας Διστόμου είναι τρεις ομάδες που είναι σχεδόν ισοδύναμες γιατί έχουν παίχτες που μπορούν να κάνουν την διαφορά, γι’ αυτό και βρίσκονται στην μέση της βαθμολογίας.
Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ότι ο Νέος ΠΑΟΚ, ο Πελοπίδας, ο Ελαιώνας, ο Πανγεωργικός, ο Ιωνικός και το Δήλεσι πιστεύω ότι θα πέσουν στην κατηγορία γιατί δεν έχουν καλό ρόστερ.
Το καλό είναι ότι όλο και περισσότερα παιδιά από τα χωριά παίζουν ποδόσφαιρο. Αυτό είναι και το σύγχρονο μέλλον του ποδοσφαίρου.
Γιώργος Δρίτσας,
Μαθητής της Β’ Γυμνασίου
Το έπος της τιθάσευσης της φωτιάς
Το έπος της τιθάσευσης της φωτιάς, ας πούμε 900.000 χρόνια πριν
Πρόταση για την εργασία που δόθηκε στην Β' Τάξη
ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Πώς θα μπορούσε να γραφτεί μια τέτοια εξιστόρηση “επιστημονικής φαντασίας”; Όταν γράφουμε μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας τοποθετημένα στο μέλλον, ο αναγνώστης ξέρει πως όσα γράφονται είναι φανταστικά, ακόμα και όταν στηρίζονται σε προεκτάσεις, σε λογικά αναμενόμενες εξελίξεις σημερινών επιστημονικών δεδομένων. Όταν τοποθετούνται στο παρελθόν, κινδυνεύεις να τον παρασύρεις να πιστέψει πως όσα γράφεις είναι επιστημονικές αλήθειες. Πόσα όμως ξέρουμε για μια τόσο παλιά εποχή; Πολύ λίγα! Μπορούμε να φτιάξουμε τις θεωρίες μας γνωρίζοντας όσα συνέβησαν πολύ αργότερα, ας πούμε 400.000 – 600.000 χρόνια αργότερα, την Παλαιολιθική Εποχή, και να τα “προεκτείνουμε” προς τα πίσω, μέθοδος καθόλου επιστημονική. Θεωρίες έχουμε και άλλες, κάθε απολιθωμένο κοκαλάκι εξετάζεται από τους επιστήμονες, βρίσκουμε χαρακτηριστικά της μορφολογίας του ιδιοκτήτη του σκελετού και φτιάχνουμε εξελικτικές σειρές προανθρωπιδών, προανθρώπων, ή και ανθρώπων. Όλα αυτά μέχρι να βρεθεί κάποιο άλλο οστό, που η μελέτη του καταρρίπτει τις προηγούμενες θεωρίες για να φτιαχτούν νέες! Τα λίγα που ξέρουμε στα σίγουρα είναι πως οι άνθρωποι τότε είχαν κάποιο επίπεδο λόγου, ζούσαν σε ομάδες (γιατί ο άνθρωπος είναι ένα είδος κοινωνικό, όπως οι πίθηκοι), πως κυνηγούσαν σε ομάδες (γιατί όποιος άλλος τρόπος κυνηγιού δεν θα ήταν αποτελεσματικός), πως είχαν καταφέρει με κάποιο τρόπο να αντιμετωπίσουν το κρύο του χειμώνα, οπότε πρέπει να χρησιμοποιούσαν τις γούνες των ζώων που σκότωναν, πως προσωποποιούσαν τα ζώα που τους καταδίωκαν ή ήταν τα θηράματά τους, όπως και τα στοιχεία της φύσης, που τα θεοποιούσαν (γι' αυτό το παραμύθι μας είναι γεμάτο με κεφαλαία), πως ένα μεγάλο μέρος των τροφών τους ήταν όστρακα, γιατί τα βρίσκουμε στις σπηλιές που κατοικούσαν οι πρόγονοί μας αργότερα, πως κατασκεύαζαν εργαλεία (ο Homo habilis, που σημαίνει ο Άνθρωπος ο επιτήδειος, ένας προάνθρωπος, κατασκεύαζε στην Τανζανία, σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, εργαλεία 1.900.000 χρόνια πριν και έζησε μέχρι και πριν από 200.000 χρόνια) αλλά μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιούν υλικά που έβρισκαν στο περιβάλλον τους, πέτρες, ξύλα, όστρακα, φύλλα, κόκκαλα, σαν όπλα, σαν μαχαίρια, σαν κύπελλα, σαν στρώματα για να κοιμηθούν, όπως κάνουν πολλά είδη πουλιών και, βέβαια, και πιθήκων.
Εδώ, όμως, μπαίνει ένα θέμα: Ακόμα κι αν γνωρίζουν οι σχετικοί επιστήμονες λίγα περισσότερα γι' αυτή την εποχή, είμαστε υποχρεωμένοι να τα γνωρίζουμε κι εμείς όλα πριν καταπιαστούμε με το γράψιμο της ιστορίας της τιθάσευσης της Φωτιάς; Χρειάζεται, ας πούμε, να ξέρουμε πως οι επιστήμονες πιστεύουν πως τη φωτιά την τιθάσευσε ο Homo erectus (Άνθρωπος ο ανορθωμένος); Λένε πως ο Homo erectus κατασκεύαζε καλύτερα εργαλεία από τον Homo habilis και έζησε πριν από 1.600.000 χρόνια μέχρι και πριν από 200.000 χρόνια. Καταγόταν από την Αφρική, αλλά μετανάστευσε και σε άλλες περιοχές. Ίχνη του έχουν βρεθεί και στην Ευρώπη. Γι' αυτό και το “ας πούμε” του τίτλου: τα εννιακόσιες χιλιάδες χρόνια μπορεί να ήταν οκτακόσιες χιλιάδες χρόνια, ή και λιγότερα. Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν πως ο χρόνος ελέγχου της φωτιάς μπορεί να πάει νωρίτερα, μέχρι και 1.500.000 χρόνια πριν αλλά, όποτε και αν έγινε, το μέγεθος του κατορθώματος εκείνων των μισοζώων-μισοανθρώπων δεν αλλάζει. Λοιπόν, ξαναρωτάμε: Πρέπει να είμαστε επιστήμονες για να επιχειρήσουμε τη συγγραφή αυτού του παραμυθιού;
Η απάντηση νομίζουμε είναι πως όχι! Δεν θα γράψουμε κάποια επιστημονική πραγματεία, ένα παραμύθι θα γράψουμε, και οι αναχρονισμοί είναι αναπόφευκτοι. Αλλά και αν τολμούσε να γράψει κάποιος μια επιστημονική πραγματεία, και αυτός θα ήταν αδύνατο να τους αποφύγει! Ίσως γι' αυτό το λόγο δεν μιλάμε ούτε γράφουμε ποτέ για το πώς κατάφερε το ζώο που μετά ονομάστηκε άνθρωπος να κάνει το μεγάλο βήμα: μόνος αυτός, όταν όλα τα άλλα ζώα έτρεχαν πανικόβλητα να σωθούν από τις πυρκαγιές, τόλμησε να βρει τρόπο να βάλει τη φωτιά κάτω από τον έλεγχό του! Έτσι πρέπει να το πούμε, και όχι “Ανακάλυψη της φωτιάς”, μια και φωτιές υπήρχαν πολλές, και μάλιστα πολύ απειλητικές για τους εξελικτικούς προγόνους μας. Αυτό το βήμα, το να ελέγξει τη φωτιά, είναι, νομίζω, η μεγαλύτερη εποποιία του ανθρώπου, μεγαλύτερη και από το ταξίδι του στη σελήνη!
Και εδώ μπαίνει ένα σοβαρό πρόβλημα: Τί κάνεις με αυτούς τους αναπόφευκτους αναχρονισμούς; Είναι δυνατό, είναι σωστό να προσπαθήσεις να τους κρύψεις; Στην αρχιτεκτονική οι επιστήμονες, που είναι συγχρόνως και καλλιτέχνες, λένε πως είναι άσχημο να προσπαθήσεις να κρύψεις τις αναπόφευκτες ατέλειες ενός κτηρίου. Αν, για παράδειγμα, έχεις τους σωλήνες θέρμανσης να τρέχουν δίπλα στον τοίχο ενός υπογείου, ή αν έχεις μια κολώνα στη μέση ενός χώρου, και προσπαθήσεις να τα κρύψεις βάφοντάς τα με ένα ουδέτερο χρώμα, τότε φτιάχνεις κάτι άσχημο, γιατί και οι ατέλειες θα είναι ορατές, και θα φαίνεται η άγαρμπη προσπάθειά σου να τις κρύψεις. Τί προτείνουν, λοιπόν; Προτείνουν να μετατρέψεις το ελάττωμα σε διακοσμητικό στοιχείο τονίζοντάς το. Βάψτο κόκκινο, λένε, ή σε ένα άλλο έντονο χρώμα! Αυτή τη λύση αποφάσισα να ακολουθήσω, μια και εδώ γινόμαστε κι εμείς και επιστήμονες της ανθρώπινης προϊστορίας και καλλιτέχνες, αφού γράφουμε ένα “επιστημονικό παραμύθι”! Τονίζοντας τους αναχρονισμούς που, σαν ατέλειες, θα μπορούσαν να εισχωρήσουν σε κάθε γραμμή του κειμένου, αντί να καμωθούμε πως δεν υπάρχουν, τους κάνουμε στολίδια της γραφής μας. Με αυτόν τον τρόπο οι αναχρονισμοί κάνουν το έργο μας χαριτωμένο και ίσως και διασκεδαστικό! Χωρίς να χάνεται ο σεβασμός μας για το τεράστιο επίτευγμα, το τεράστιο βήμα από το ζώο στον άνθρωπο.
Και κάτι τελευταίο: Γιατί γυναίκα και όχι άντρας; Γιατί κάποια Γκαρούκ; Διότι πριν ανακαλυφθούν και εξελιχτούν τα όπλα, πριν αρχίσουν να συμβαίνουν μαζικές σφαγές μέσα στο ανθρώπινο είδος, όπου οι άντρες είναι από τη φύση τους πιο κατάλληλοι, όσο η ζωή ήταν μάχη για την επιβίωση και όχι προσπάθεια να επιβληθούν τα συμφέροντα των δυνατών και των χορτάτων, τότε η Γυναίκα ήταν πιο σεβαστή! Ο γυναικείος εγκέφαλος είναι πιο πολυπράγμονας από τον αντρικό. Ο άντρας συγκεντρώνεται μόνο σε ένα πράγμα κάθε φορά, είναι η γυναίκα που μπορεί να καταπιαστεί με πολλές εργασίες συγχρόνως, είναι αυτή που είναι εφευρετική στην κάλυψη των αναγκών της ζωής, είναι αυτή που κάνει ό,τι χρειάζεται να γίνει σε ομάδες ίσων ατόμων, με δομή παρεΐστικη. Ο άντρας σκέφτεται και δρα σε οργάνωση πυραμίδας, οργάνωση ιεραρχική, ίσως γιατί έτσι έπρεπε να οργανώνεται μια ομάδα κυνηγών ή πολεμιστών, είναι εφευρετικός στην κάλυψη αναγκών του πολέμου. Επιπλέον, η Γυναίκα ήταν πάντα η Μάνα, η γεννήτρα και τροφός της ζωής, γι' αυτό ισόθεη. Πολύ πριν καταλάβουν οι αρσενικοί πως έπαιζαν και αυτοί κάποιο ρόλο σ' αυτό! Γι' αυτό και οι πρώτες κοινωνίες ήταν Μητριαρχικές, ακόμα και το Πάνθεον αποτελούνταν από γυναικείες θεότητες (η λατρεία της Γαίας). Όταν η τεχνογνωσία των μετάλλων παρήγαγε όπλα μαζικής καταστροφής οι κοινωνίες έγιναν Πατριαρχικές, οι πιο σπουδαίοι θεοί αρσενικοί, και η γυναίκα δευτεροκλασάτη, μέχρι που της απαγορευόταν να δει τα ίδια της τα παιδιά να αγωνίζονται στους ειρηνικούς αθλητικούς αγώνες για τον κότινο της νίκης. Γι΄ αυτούς τους λόγους πιστεύω ακράδαντα πως τη Φωτιά οι γυναίκες την τιθάσευσαν!
Καλή ανάγνωση!
ËËË
Η Γκαρούκ κοιμόταν του καλού καιρού μέσα στη σπηλιά όπου είχε καταφύγει μαζί με όλη την ομάδα της, όταν ξύπνησε απότομα από έναν τρομερό βρυχηθμό. Αγκάλιασε το μωρό της που κοιμόταν δίπλα της και τινάχτηκε όρθια. “Η Αρκούδα”, φώναξε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων της. Δεν χρειαζόταν όμως: όλοι οι σύντροφοί της ήταν και αυτοί κιόλας όρθιοι, οι γυναίκες μαζεμένες στο βάθος της σπηλιάς με τα μωρά στην αγκαλιά, οι αρσενικοί κρατώντας ο καθένας το χοντρό και μακρύ μυτερό κλαδί που είχαν για τέτοιες περιπτώσεις. Παρατάχτηκαν ημικυκλικά στο στόμιο της σπηλιάς κρατώντας και με τα δυο τους χέρια τα κλαδιά τους ανάμεσα στα πόδια τους, έτσι ώστε το πίσω τους μέρος να ακουμπάει σταθερά στο δάπεδο της σπηλιάς και η μυτερή τους αιχμή να φτιάχνει ένα αδιαπέραστο τείχος ενάμισι μέτρο πιο μπροστά τους και μισό μέτρο πιο ψηλά από τα μάτια τους. Οπουδήποτε κι αν αποφάσιζε να επιτεθεί η αρκούδα, θα έπεφτε πάνω στις μύτες τριών τουλάχιστον κλαδιών. Συγχρόνως, όλοι μαζί, με όλη τη δύναμη της φωνής τους, της φώναζαν: “Φύγε από δω, Αρκούδα! Δρόμο! Εμείς ήρθαμε πρώτοι!” Η αρκούδα στάθηκε όρθια, πάνω από 700 κιλά από μύες, θηρίο πάνω από τρία μέτρα ύψος, ταλαντεύτηκε λίγο στα πόδια της, κοίταξε σκεπτική τις αιχμές που την εμπόδιζαν να προχωρήσει, το ξανασκέφτηκε, και βγάζοντας ένα τρομερό μουγκρητό, κάτι σαν “θα ξανάρθω”, γύρισε την πλάτη της και χάθηκε μέσα στο μούχρωμα του πρωινού που ακόμα δεν είχε έρθει. Δεν είχε κι αυτή, πρωί-πρωί, όρεξη για καυγά, ειδεμή θα τους έδειχνε ποιος είναι το αφεντικό.
“Πάει ο πρωινός ύπνος και σήμερα”, είπε η Γκαρούκ. Άντε να ξανακοιμηθείς μετά από μια τέτοια λαχτάρα. Αυτή η Αρκούδα άρχισε να γίνεται σοβαρό πρόβλημα, σκέφτηκε. Ευτυχώς που έχει την ευγένεια να μας προειδοποιεί πριν επιτεθεί. Βέβαια, μπορεί να είχε τα δίκια της, ήθελε να πέσει σε χειμέριο ύπνο στη σπηλιά της, όπως πρέπει να έκανε τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι χρόνια, μα η ομάδα της Γκαρούκ είχε έρθει από πολύ μακριά, όλο το καλοκαίρι περπατούσαν, και είχαν αποφασίσει να καταλύσουν σε αυτή τη σπηλιά για να περάσουν τον Χειμώνα που ερχόταν ολοταχώς, και μάλιστα, από τις πρώτες ενδείξεις, βαρύς. Οπότε, σκέφτηκε η Γκαρούκ, η κυρία Αρκούδα έπρεπε να ψάξει για άλλο ξενοδοχείο! Απορούσε με την επιμονή της: Ήταν η τέταρτη νύχτα που τους ενοχλούσε, ντιπ μυαλό δεν είχε πια; Πού πας κυρά μου; Κι εμείς πού θα μείνουμε; Με τέτοια γούνα και να ζητάς τη σπηλιά “μας”; Κι εμείς, θεόγυμνοι, πώς θα τη βγάλουμε;
Σε λίγο ο Ήλιος πρόβαλε στην άκρη του ορίζοντα, πέρα απ' τη λίμνη, και φώτισε τη σπηλιά μέχρι το βάθος της. Ήταν τυχεροί, η σπηλιά κοιτούσε κατευθείαν ανατολικά. Ήταν επίσης τυχεροί που η σπηλιά ήταν κοντά στη Λίμνη, Ψάρια και Όστρακα και Νεροχελώνες ήταν κοντά τους. Μόνο τα Κουνούπια ήταν πρόβλημα, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα! Όλοι έπεσαν αμέσως στα γόνατα: “Ήλιε και Θεέ μας, φώτισέ μας και ζέστανέ μας και σήμερα”, φώναζαν όλοι, και οι φωνές, ενισχυμένες λες από το κοίλωμα της σπηλιάς, βγήκαν από το στόμιό της και ταξίδεψαν, κυλώντας πάνω στην αρυτίδωτη επιφάνεια της λίμνης, κατευθείαν ανατολικά. Ο Ήλιος δέχτηκε την παράκλησή τους, γιατί σε λίγο όλη η περιοχή, όσο έφτανε το μάτι, φωτίστηκε λαμπρά και οι θερμές ακτίνες του άρχισαν να ζεσταίνουν τα παγωμένα κορμιά των ανθρώπων. ¨Πάει, τελείωσε” είπε η Γκαρούκ. “Ήρθε πια ο καιρός να πάω να βρω τη Φωτιά! Πώς θα περάσει χωρίς τη Φωτιά κι άλλος ένας Χειμώνας;”
Άλλο να το λες και άλλο να το κάνεις! Έτσι άγρια που ήταν η Φωτιά, δεν φαινόταν να παίρνει από λόγια και παρακάλια. Τόσα καλά μπορούσε να τους δώσει, αλλά εκείνη εγωίστρια, σαν όλες τις Θεές. Είμαστε κακίστρες, εμείς οι γυναίκες, μόνο για τη σπηλιά μας, τα παιδιά μας και τους αρσενικούς μας νοιαζόμαστε, σκέφτηκε η Γκαρούκ. Και να 'ταν μόνο η Φωτιά; Τα ίδια και η Σελήνη, τόσα παρακάλια να μένει στο στερέωμα ολοχρονίς, τόσες δεήσεις, και τίποτα! Εκείνη τα νάζια της, κάθε νύχτα και να λιγοστεύει το φώς της, μέχρι και να χάνεται εντελώς! Ευτυχώς που τότε, με όλους τους Ανθρώπους φοβισμένους να κλαίνε και να την παρακαλούν να ξαναφανεί τους λυπόταν, και από την επόμενη νύχτα άρχιζε πάλι να μεγαλώνει. Φαντάζεσαι να θύμωνε και να μην ξαναφαινόταν; Πώς θα περπατούσαν τη νύχτα; Η Γκαρούκ ανατρίχιασε στη σκέψη. Ενώ ο Ήλιος κάθε μέρα φαινόταν κανονικά, ούτε γιορτές ούτε αργίες ήξερε αυτός, δουλευταράς από τους πρώτους! Εχτός από τις μέρες με βαριά συννεφιά, αλλά τότε έπεφτε η Βροχή, που γεννούσε τα Χόρτα και τα Σαλιγκάρια. Αλλά εκείνη η Φωτιά! Ούτε ήξερες πότε θα σου έκανε την τιμή να φανεί, αλλά και όταν φαινόταν ξυπνούσε μέσα σ' όλα τα ζώα έναν τρομερό πανικό, λες και δεν ήθελε λατρείες και θυσίες και καλοπιάσματα. Τα Πουλιά ήταν εύκολο να το σκάσουν, και έτσι και έκαναν, όλο κραυγές και κλάματα, γιατί έπρεπε να αφήσουν τις φωλιές τους, τα καλοκαίρια γεμάτες με τα παιδιά τους, αλλά τί να έκαναν; Να μείνουν και να γίνουν κι αυτά στάχτη; Όλα τα άλλα ζώα άρχιζαν να τρέχουν σαν τρελά για να γλυτώσουν από τον τρομερό θάνατο που ήταν έτοιμη να τους δώσει. Τα χορτοφάγα έφευγαν με όλη τη δύναμη των ποδιών τους, και τα σαρκοφάγα από πίσω τους, χωρίς όμως καμιά όρεξη για κυνήγι, αυτή η Φωτιά τα γέμιζε όλα με πανικό. Το ίδιο και τους Ανθρώπους! Έφευγαν και οι ίδιοι, με τα πόδια στην πλάτη, και αλίμονο αν η Φωτιά τους έφτανε! Και πάλι καλά, εκείνες οι κακόμοιρες οι Χελώνες δεν είχαν καμιά τύχη! Αυτές και αρκετά από τα άλλα ζώα, άτυχα τα καημένα, δεν γλύτωναν, και ευτυχώς, εδώ που τα λέμε, σκέφτηκε η Γκαρούκ, γιατί αν δεν καίγονταν τελείως, μπορούσαν να γίνουν πρώτης τάξεως μεζές για τους Ανθρώπους. Φτάνει οι Άνθρωποι να γύριζαν στα καμένα πριν από τα άλλα αρπακτικά. Πώς να το κάνεις με τις πατούσες ολόγυμνες; Ούτε οπλές, ούτε φτερά να φτάσουν εκεί πετώντας! Η Γκαρούκ είχε φροντίσει και γι' αυτό: Είχε πει στους ανθρώπους της ομάδας της να πάρουν κομμάτια προβιάς από τα ζώα που σκότωναν στο κυνήγι τους, να κάνουν τρύπες μ΄ ένα μυτερό καλάμι ή κόκκαλο και να πάρουν χόρτινο σκοινί για να τα ράψουν έτσι ώστε να γινόταν μια θήκη για να μπει μέσα το πόδι τους. Μετά, ενώ ακόμα τα αποκαΐδια στο έδαφος εμπόδιζαν τα αρπακτικά να πλησιάσουν, οι άνθρωποι, βρέχοντας τα παπουτσωμένα πόδια τους, μπορούσαν να φτάσουν πρώτοι στα ψημένα πτώματα των ζώων. Τι πανηγύρι γινόταν τότε δε λέγεται. Σκαντζόχοιροι, Χελώνες, Φίδια, Τυφλοπόντικες (μ' όλο που 'ταν κρυμμένοι μέσα στις τρύπες τους), μεγάλοι Αρουραίοι, ακόμα και φτεροπόδαρα Ελάφια ή Ζαρκάδια που είχαν αποκλειστεί από τη Φωτιά σε κάποιο ξέφωτο και είχαν πεθάνει από τον καφτό καπνό και, πεσμένα, είχαν σιγοψηθεί, γίνονταν αιτία για γιορτή της ομάδας. Τα κουβαλούσαν στη σπηλιά, τα έβαζαν ψηλά πάνω σε καλάμια, να προστατεύονται από τις επιδρομές των Σκυλιών, και έτρωγαν από αυτά επί πολλούς Ήλιους. Θες από τον καπνό, θες από το ψήσιμο, δεν χαλούσε γρήγορα το κρέας τους για να γεμίσει Σκουλήκια, όπως έκανε το ωμό κρέας του κυνηγιού τους.
Η Γκαρούκ έπιασε δουλειά, είχε πάλι ξεχαστεί με τις σκέψεις της. Όλη η ομάδα της περίμενε το λόγο της για να ξεκινήσουν τα έργα τους. Όλοι την σέβονταν όταν έπεφτε σε περισυλλογή, οι φωνές σβήνονταν, απομακρύνονταν και έκαναν κύκλο γύρω της περιμένοντας να ξαναγυρίσει η προσοχή της σε αυτούς. Όλοι σέβονταν αυτά που έβλεπε μέσα της, γιατί πόσες φορές δεν είχε βοηθήσει να καλυτερέψει η ζωή τους; Πάρε το ψάρεμα, για παράδειγμα: Πριν καναδυό σεζόν τους είχε βάλει όλους μέσα στη λίμνη, από τη μια άκρη ενός πολύ μικρού κόλπου μέχρι την άλλη. Μπήκαν αθόρυβα, χωρίς φωνές και πλατσουρίσματα, για να μην τρομάξουν τα Ψάρια και φύγουν στα βαθιά, ο ένας κολλητά στο πλευρό του άλλου, σύμφωνα με τις οδηγίες της, το ένα μπράτσο στον ώμο του διπλανού τους και στ' άλλο ένα μακρύ καλοξυσμένο καλάμι. “Τα πόδια σας κολλητά το ένα στο άλλο και στα πόδια του διπλανού σας, το νου σας”, τους είχε ορμηνέψει. Θα προχωράτε σέρνοντας τα πόδια σας σιγά-σιγά προς τα έξω ώστε τα περισσότερα Ψάρια να μην μπορούν να φύγουν. Όσο εσείς θα προχωράτε, τόσο αυτά θα πισωγυρίζουν, μέχρι που θα ξενερίσουν στα ρηχά. Όταν θα τα έχετε μπροστά στα πόδια σας, όλα μαζεμένα σε τριάντα πόντους νερό, τότε θα χτυπήσετε με το καλάμι σας, και τότε το κάθε καλάμι σίγουρα θα τρυπήσει κάποιο Ψάρι, μπορεί και δύο! Έτσι κι είχε γίνει!
Τώρα όμως είχαν άλλες δουλειές να κάνουν. Οι αρσενικοί έπρεπε να φύγουν για κυνήγι, τα θηλυκά έπρεπε να κυνηγήσουν τα Ποντίκια που γρήγορα είχαν γεμίσει τη σπηλιά τους και υπήρχε κίνδυνος, όπως τόσες άλλες φορές, να φάνε τα αφτιά, τις μύτες ή και τα χείλια των μωρών τους. Έπρεπε να τα κλείσουν μέσα στις τρύπες τους με βρεμένο πηλό και κομμάτια από καμένο ξύλο. Είχαν προσέξει πως τα κλεισμένα Ποντίκια τον σκέτο πηλό τον τρύπαγαν εύκολα, με νύχια και με δόντια, αλλά αν έβαζαν και καρβουνιασμένο ξύλο που το μάζευαν και αυτό από τα καμένα Δάση, δεν μπορούσαν να τον μασήσουν και έμεναν κλεισμένα. Μετά έπρεπε να κυνηγήσουν τα υπόλοιπα έξω, μακριά από τη σπηλιά τους, προσπαθώντας με πέτρες να σκοτώσουν όσα περισσότερα, ώστε να λιγοστέψει η φάρα τους, και να εξασφαλίσουν λίγο φαΐ τους Ήλιους που δεν είχαν τύχη στο κυνήγι. Βέβαια, δεν χόρταινες με αυτά, μια σταλιά ζωάκι και γεμάτο κόκκαλα, αλλά, στην ανάγκη, ήταν καλύτερο από το τίποτα!
Οι καλοκαιρινές δουλειές ήταν τελειωμένες: το πλέξιμο πανεριών από Λυγαριά για να κουβαλάνε σε αυτά καρπούς από τα Δέντρα και τα Αμπέλια, και να μεταφέρουν με αυτά Σαλιγκάρια και Όστρακα από τη Λίμνη, τα δέρματα των ζώων καθαρά και μοιρασμένα σε όλους, ώστε να μη μείνει κανένας τους γυμνός, τα σύκα, πεσμένα και ξεραμένα από τον Ήλιο κάτω από τα Δέντρα, κι αυτά μαζεμένα σε σωρό σε μιαν άκρη της σπηλιάς, ο Χειμώνας μπορούσε να 'ρθεί. Μόνο η Φωτιά έλειπε, αλλά πως να την αψηφήσεις και να την πλησιάσεις;
Η Γκαρούκ ήταν βυθισμένη στις σκέψεις της. Τα είχε όλα υπολογισμένα, τα είχε όλα δει. Τη Ζέστη που έβγαζε η Φωτιά, το Φως της τη νύχτα, το Κάπνισμα και το Ψήσιμο των ζώων με αποτέλεσμα το κρέας να είναι νόστιμο, μαλακό στο μάσημα, να μη χαλάει εύκολα και να μη βαραίνει την κοιλιά, την Τρομάρα και τον Πανικό όλων των ζώων, ακόμα και της ίδιας, που γεννιόταν όποτε έπεφτε από τον Ουρανό στο Δάσος και αυτό καιγόταν, το πώς τα έντομα προσελκύονταν τη νύχτα από το φως της και καίγονταν, όλα. Φαντάσου να μπορούσε να την καλοπιάσει, και η Φωτιά να της επιτρέψει να την πλησιάσει και να δεχτεί να μείνει μαζί τους στη σπηλιά. Φαντάσου! Να την έχει Βασίλισσα στην είσοδο της σπηλιάς, να τους ζεσταίνει, να τους φωτίζει, να μπορούν τα βράδια να κάθονται γύρω της και να συζητούν ή να καταγίνονται με διάφορες εργασίες, αντί να πηγαίνουν άρον-άρον για ύπνο, αφού δεν έβλεπαν ούτε τη μύτη τους, να σιγοψήνουν τα θηράματά τους, να τους προστατεύει από τα έντομα, να την ταΐζουν με μπόλικα ξύλα πριν πέσουν για ύπνο και κόπιασε μετά κυρά Αρκούδα αν σου βαστάει. Ακόμα και τη Γάτα είχε προσέξει, τη μεγάλη κυνηγό των Ποντικών, των μεγάλων εχθρών, μαζί με το Φίδι, των μωρών του Ανθρώπου, πώς πρώτη αυτή απ' όλα τα αρπακτικά πλησίαζε τα καμένα όταν περνούσε ο κίνδυνος, ξάπλωνε πάνω σε κάποια πέτρα που είχε αφήσει ζεστή πίσω της η Φωτιά και χουρχούριζε χορτάτη και ευχαριστημένη. Η Γκαρούκ ήταν σχεδόν βέβαιη πως μαζί με τη Φωτιά θα ερχόταν και η Γάτα. Ας καθάριζε όλα τα Ποντίκια και μετά, αν δεν είχε τι να φάει, θα μοιραζόταν η Γκαρούκ το φαγητό της μαζί της. Αν δεν καταδεχόταν, έννοια της, θα την παγίδευε σε καλάθινο κλουβί, θα την άφηνε νηστική μέχρι να κοντέψει να πεθάνει, και μετά θα της έδινε τροφή. Αν αυτό το κόλπο δεν έπιανε, θα παγίδευε κάποιαν ετοιμόγεννη, θα την έφερνε με το κλουβί στη σπηλιά, όχι μακριά απ' τη Φωτιά, θα της έδινε ένα κομμάτι από γούνα ζεστή και μαλακή να φτιάξει το γεννοβόλι της, θα μεγάλωνε τα μικρά της και μετά ας πήγαινε όπου ήθελε. Στην ανάγκη θα έδενε κάποια μικρά από το λαιμό μέσα στη σπηλιά, και να δούμε αν η Γάτα θα τα εγκατέλειπε στην τύχη τους. Στο μεταξύ θα είχε συνηθίσει το κυνήγι μέσα στη σπηλιά και θα της καλάρεσε η παρέα της με τη Φωτιά, αν όχι της ίδιας, σίγουρα στα μικρά της.
Όμως ο Χειμώνας έμπαινε, και κάτι έπρεπε να γίνει με τη Φωτιά. Η Γκαρούκ δε θυμόταν πόσους Ήλιους το μελετούσε το πρόβλημα, πόσες φορές είχε πάρει απόφαση πως, την επόμενη φορά που θα έπεφτε η Φωτιά από τον Ουρανό θα σταματούσε να τρέχει, αυτή μόνη απ' όλα τα ζώα, και θα γύριζε πίσω να μιλήσει στην πύρινη Θεά. Ποιό το όφελος; Κάθε φορά, την κρίσιμη στιγμή, μπροστά στις φλόγες, τη στιγμή ακριβώς που θα έπρεπε να φανεί γενναία, ένας άγριος φόβος την γάντζωνε στα νύχια του και άρχιζε την πανικόβλητη φυγή. Στην πλάτη της οι φλόγες την κυνηγούσαν, τρίζοντας και σφυρίζοντας σαν τρομερό θεριό. Όλα τα ζώα έτρεχαν να γλυτώσουν, μαζί τους και η ίδια, και όλες οι μεγάλες και ηρωικές αποφάσεις της πήγαιναν στο βρόντο. Προσπάθησε να ξαναδεί το σχέδιό της: Ήταν σίγουρο πως η Θεά δεν θα της έδινε σημασία, ποιά ήταν άλλωστε η Γκαρούκ; Ούτε ενάμισι μέτρο ύψος, κιόλας γερασμένη στα εικοσιοχτώ της δύσκολα χρόνια (η μάνα της είχε μετρήσει τα καλοκαίρια της), τα πόδια κουρασμένα και πληγιασμένα (ευτυχώς που είχε σκεφτεί το κόλπο με τις γούνινες θήκες των ποδιών). Γιατί να της φερθεί φιλικά; Όσα καλοπιάσματα κι αν της έκανε, τί την εμπόδιζε να την αρπάξει στη θανάσιμα καφτερή αγκαλιά της και να την κάνει στάχτη; Ακόμα άκουγε στ' αφτιά της τα ουρλιαχτά των ανθρώπων που δεν ήταν αρκετά γρήγοροι για να ξεφύγουν από την φλογισμένη ανάσα της, ουρλιαχτά να σου παγώνουν το αίμα!
Αλλά, ας πούμε πως θα της έκανε τη χάρη να την ακούσει, πως δεν θα την έκανε μια μπουκιά στο πύρινο στόμα της. Τί περίμενε; Να την ακολουθήσει κι από πάνω στη σπηλιά της; Μπορεί να ήταν και η Γκαρούκ Βασίλισσα, Μεγάλη Αρχηγός μέσα στην ομάδα της, αλλά εδώ είχε να κάνει με μια Θεά! Και τί Θεά, Θεά που μοίραζε Ζωή και Θάνατο κατά τα γούστα της! Μόλις την περασμένη φορά δεν ήταν που ο Μέλε είχε κλειστεί σε ένα μέρος του Δάσους, ολοτρόγυρα φλόγες πιο ψηλές κι από τα Δέντρα και, εκεί που τον νόμιζαν όλοι χαμένο, εκείνη έκανε στροφή και έφυγε προς άλλο μέρος του Δάσους αφήνοντάς τον μόνο με τα μαλλιά λίγο καψαλισμένα; Θα ήταν, χωρίς άλλο, μεγάλη έλλειψη σεβασμού και μεγάλη προσβολή να της ζητήσει να την ακολουθήσει στη σπηλιά της, το σχέδιό της έπρεπε ν' αλλάξει! Έπρεπε η ίδια να την κουβαλήσει εκεί, τιμητικά, όπως της άξιζε! Και μόνο που το σκέφτηκε, η Γκαρούκ άρχισε να τρέμει από το φόβο της! Πώς να την πιάσει χωρίς να καεί; Πώς να τη δει κατάματα στο πύρινο μάτι της και να μην τυφλωθεί; Χιλιάδες, εκατομμύρια ζώα δε θα το τολμούσαν ποτέ, πώς θα το αποφάσιζε η ίδια; Μήπως ήταν τρελή που τολμούσε να σκεφτεί τέτοιες κουταμάρες; Και τί, λοιπόν, με όλα τα δώρα που θα έφερνε στη σπηλιά της και στους άλλους ανθρώπους; Και ο Ήλιος ήταν γεμάτος δώρα, μα δεν είχε ποτέ τολμήσει κανείς να τον προσκαλέσει για επίσκεψη! Τί της κόλλησε με αυτή τη Φωτιά και είχε χάσει τα λογικά της;
Μήπως θα έπρεπε, αντί για ξύλα αναμμένα να κουβαλήσει στη σπηλιά τους κάρβουνα ακόμα αναμμένα; Αυτά δεν κρατάνε πολύ, η Φωτιά τα αφήνει γρήγορα, μένουν μαύρα και κρύα, οπότε έπρεπε να είναι μια πυρκαγιά κοντινή, να προλάβει να τα φέρει στη σπηλιά τους πριν σβήσουν. Όμως, το μεγάλο πρόβλημα παρέμενε: Πώς θα τα πιάσει για να τα μεταφέρει; Να βρει ένα ξύλο πλατύ και βαθουλωτό; Δεν θα έπαιρνε φωτιά μέχρι να φτάσουν τα κάρβουνα στον προορισμό τους; Να το έβρεχε πριν βάλει επάνω του τα αναμμένα κάρβουνα; Δεν θα έσβηναν αυτά ακουμπώντας στο νερό, που ήταν ο μεγάλος εχθρός της Φωτιάς; Βρε μπελάς που την είχε βρει!
Καθώς σκεφτόταν πώς θα λύσει το πρόβλημα έπεσε η ματιά της έξω από τη σπηλιά όπου το πρωί είχαν φτιάξει οι γυναίκες τη λάσπη από πηλό για να κλείσουν τις ποντικότρυπες. Πλησίασε στα απομεινάρια της δουλειάς τους. Ο πηλός είχε περίπου κυκλικό σχήμα, είχε στεγνώσει στον ήλιο και είχε και ένα βαθούλωμα στη μέση, έτσι που οι γυναίκες είχαν πάρει τη λάσπη με τα χέρια για να “χτίσουν” τις φωλιές. Την κλότσησε ελαφρά με το πόδι κι όλη η “πίτα” κουνήθηκε λίγο, από κάτω υπήρχε χορτάρι και δεν είχε κολλήσει στο έδαφος. Έσκυψε και την πήρε στα χέρια. Κρατούσε ένα πήλινο ταψάκι, πιο παχύ γύρω-γύρω και πιο βαθύ στη μέση, το τέλειο εργαλείο για να μεταφέρει αναμμένα κάρβουνα!
Το μυαλό της Γκαρούκ γύριζε με χίλιες στροφές! Είχε λύσει το πρόβλημα της μεταφοράς της Φωτιάς, αλλά αυτό ήταν το μικρό πρόβλημα! Το μεγάλο πρόβλημα ήταν το πώς να πείσει την τρομερή Θεά να την λυπηθεί και να δεχτεί να γίνει προστάτης της σπηλιάς των ανθρώπων, και εδώ η Γκαρούκ έπρεπε να βρει τρόπο να ξεπεράσει όλους τους φόβους τους ριζωμένους μέσα της από τότε που είχε γεννηθεί, αυτή η ίδια, η μάνα της, η γιαγιά της, η προ-γιαγιά της, όλη η μεγάλη σειρά των προγόνων της. Και αφού έβρισκε τη δύναμη να μείνει κοντά στη Φωτιά, έπρεπε αυτή, μια μεγάλη αρχηγός των ανθρώπων, να πέσει στα γόνατα, να βρει τα λόγια να την παρακαλέσει, να την πείσει, να την καλοπιάσει, να την εξευμενίσει, να γίνει η Θεά φίλη της, να της ζητήσει ταπεινά να την προστατέψει, την Γκαρούκ και την ομάδα της, ενάντια στην Αρκούδα και τα άλλα αρπακτικά, ενάντια στο κρύο, το σκοτάδι, ποιός ξέρει και σε τί άλλο! Θα της υποσχόταν πως οι άνθρωποι θα ήταν για πάντα υπηρέτες της, θα την τάιζαν και θα την φρόντιζαν ώστε να μην σβήνει ποτέ, να μην πεθαίνει ποτέ, να μη χρειάζεται ολόκληρο Κεραυνό για να κατεβαίνει από τον Ουρανό στα Δάση για να ζει μια σύντομη και βίαιη ζωή, πως θα της έκαναν ακόμα και θυσίες ζώων, αν αυτό την ευχαριστούσε, ώστε να χαριστεί στους ανθρώπους και να είναι απέναντί τους μεγαλόθυμη και συγχωρητική, να μην τους καταπίνει με το πύρινο στόμα της, θα μπορούσαν να τη βάλουν ακόμα και μέσα στη σπηλιά τους για να μη φοβάται το μεγάλο θανάσιμο εχθρό της, τη Βροχή. Η Γκαρούκ πίστευε πως είχε αρκετά επιχειρήματα, δεν θα ζητούσε μόνο, είχε και κάτι να προσφέρει σε αντάλλαγμα στη μεγάλη Θεά. Δεν θα την εκλιπαρούσε μόνο, είχε και μια ολόκληρη συμφωνία να της προτείνει! Έπρεπε μόνο να βρει τη δύναμη να μείνει για να προσπαθήσει!
Είχε έρθει η ώρα να ενημερώσει τους Ανθρώπους της ομάδας της. Τους μάζεψε και τους μίλησε. Προσπάθησε δηλαδή να τους μιλήσει, γιατί όταν επιχείρησε να τους εξηγήσει το σχέδιό της, ιδιαίτερα το σημείο της συνάντησής της με τη Φωτιά, μεγάλη φωνή βγήκε από το στόμα τους που γέμισε όλη τη σπηλιά, τα τοιχώματα αντιλαλούσαν για ώρα πολλή, θρήνοι, κραυγές απόγνωσης για την τύχη τους όταν η σοφή αρχηγός τους θα γινόταν ένα ακόμα από τα πολλά θύματα της Φωτιάς, ουρλιαχτά τρόμου από τους μεγάλους και, αφού έκλαιγαν όλοι οι μεγάλοι, τα παιδιά γιατί να μείνουν πίσω; Άρχισαν λοιπόν και αυτά τις τσιρίδες και η Γκαρούκ μετάνιωσε που είχε θελήσει να τους ενημερώσει. Ο Τσόρα, μέσα στα κλάματα όλων, τόλμησε να ρωτήσει: “Καλά, γιατί πρέπει να συναντήσεις ζωντανή την πύρινη Θεά; Γιατί δεν ανάβεις ένα σπίρτο;” “Δε σε περίμενα τόσο βλάκα”, απάντησε η Γκαρούκ. “Τα σπίρτα δεν θα ανακαλυφθούν παρά μετά από οχτακόσιες ενενήντα οχτώ χιλιάδες 750 χρόνια! Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς ΤΩΡΑ!” απάντησε επίτηδες θυμωμένη, ώστε να σταματήσει όποιες άλλες αντιρρήσεις θα είχαν οι σύντροφοί της.
Πάει, τελείωσε, η Γκαρούκ κατάλαβε πως αν ήθελε να κάνει κάτι, αυτό θα έπρεπε να το καταφέρει μόνη της. Οι άλλοι Άνθρωποι ήταν πάρα πολύ τρομαγμένοι από τη Φωτιά για να της συμπαρασταθούν. Αν εκείνη ήθελε να φάει το κεφάλι της, ας το έκανε μόνη της, οι άλλοι δεν της έφταιγαν τίποτα. Κάθησε λοιπόν και έφτιαξε ένα κάπως στρογγυλό ταψάκι από πηλό, πιο στέρεο από το άλλο που φτιάχτηκε τυχαία και είχε ατέλειες, πιο παχύ γύρω-γύρω και με μεγαλύτερο κοίλωμα στη μέση, ώστε να μπορεί να βάλει περισσότερα αναμμένα κάρβουνα, και το έβγαλε στον ήλιο να στεγνώσει. Μετά από δυο τρεις Ήλιους χωρίς βροχή, το ταψί ήταν έτοιμο και το έφερε μέσα στη σπηλιά. Μάζεψε και ένα μεγάλο σωρό με ξερά ξύλα, ένα μικρότερο με ξερά χόρτα για να ταΐσει τη Φωτιά στην αρχή, που τα κάρβουνα θα είχαν λίγη φλόγα μέσα τους, και πίστεψε πως είχε κάνει ό,τι έπρεπε για το σκοπό της. Τώρα έπρεπε να περιμένει μια όχι και πολύ απόμακρη πυρκαγιά. Το σχέδιό της ήταν να πλησιάσει τη Φωτιά από πίσω, από τη μεριά που φυσούσε ο Άνεμος, και να συναντηθεί μαζί της όταν ο θυμός της είχε καταλαγιάσει λίγο, όταν τα πρώτα κάρβουνα θα μπορούσε να τα πλησιάσει πατώντας με τις βρεγμένες γούνινες θήκες στα πόδια της χωρίς να πρέπει να διασχίσει πολύ καμμένο Δάσος.
Ο Ήλιος φαινόταν και κρυβόταν, ο καιρός περνούσε, ο χειμώνας αγρίευε, αλλά η Φωτιά δεν κατέβαινε από τον Ουρανό. Και όμως, ο χειμώνας ήταν ο καιρός με τους περισσότερους Κεραυνούς, οπότε, λογικά, δεν θα είχε να περιμένει πολύ ακόμα. Ήταν όμως έτοιμη και ψυχολογικά; Αυτό θα φαινόταν στην πράξη. Η Γκαρούκ σκεφτόταν ξανά και ξανά τη Φωτιά, τα καλά που θα είχε και για τις δύο μεριές μια ενδεχόμενη συνεργασία τους, και όλο και πιο πολύ πειθόταν πως αν δεν το κατάφερνε αυτή, κάποιος άλλος από τους Ανθρώπους θα το κατάφερνε, αργά ή γρήγορα, δεν ήταν δυνατόν να σταματήσει η προσπάθεια να καλυτερέψουν οι όροι της διαβίωσής τους, και η Φωτιά, δε μπορεί, κάποτε θα έβλεπε και το δικό της συμφέρον και θα δεχόταν τη συνεργασία! Οπότε έμπαινε και θέμα προσωπικών φιλοδοξιών, τί ήθελε; Να αφήσει σε άλλον την τιμή, ιδιαίτερα τώρα που ήταν η ίδια η Γκαρούκ που είχε την αρχική ιδέα; Οι τιμές και η αγάπη του λαού της ήταν στήριγμά της για πολλά χρόνια αλλά, αν κατάφερνε να φέρει τη Φωτιά μέσα στη σπηλιά τους, οι Άνθρωποι θα τη θυμόντουσαν για πάντα! Για πάντα!
Όταν επιτέλους ήρθε ο Κεραυνός με τη Φωτιά, η Γκαρούκ ήταν πιο αποφασισμένη από ποτέ! Πήρε το πήλινο ταψί της και με γρήγορα, αποφασιστικά βήματα, πλησίασε το δάσος που καιγόταν. Για καλή της τύχη ο Άνεμος φυσούσε από τη σπηλιά της προς την αντίθετη μεριά, και αυτό ήταν μεγάλο πλεονέκτημα, γιατί τα αναμμένα κάρβουνα θα έφταναν στη σπηλιά αρκετά πιο γρήγορα. Τουλάχιστον αυτή ήταν η ελπίδα της. Πολλές φορές έκανε να το βάλει στα πόδια, αλλά άντεξε! Για πρώτη φορά το μυαλό ενός ζώου νίκησε τα ένστικτα! Έφτασε σε κάποιο κατάλληλο σημείο και έπεσε στα γόνατα, μπορεί η καρδιά της να πήγαινε να σπάσει από το σφυροκόπημά της μέσα στο στήθος της, αλλά η Γκαρούκ με το όνομα, η μεγάλη αρχηγός της ομάδας της, αυτή που είχε πρώτη απ' όλους αποφασίσει να κινδυνέψει τη ζωή της για το κοινό καλό, η πρώτη που έλεγξε τον πανικό της και προχώρησε προς τη Φωτιά, έμεινε, είπε στη Θεά ό,τι είχε ετοιμάσει να πει, όλα τα επιχειρήματά της, η Φωτιά δε θέριεψε όσο εκείνη ήταν πεσμένη με το πρόσωπο στο έδαφος, δεν σφύριξε θυμωμένη, δεν τριζοβόλησε πολύ κοντά στη Γκαρούκ, αντίθετα, πολλά μικρά κάρβουνα αστραποβολούσαν από τη Θεά που είχαν μέσα τους, και αυτό η Γκαρούκ το θεώρησε πως ήταν σημάδι συναίνεσης, συμφωνίας, και γεμάτη άγρια χαρά, ξεθάρρεψε. Με τη βοήθεια κάποιου μισοκαμμένου κλαδιού έσπρωξε αρκετά κάρβουνα στο ταψί της, στην αρχή τρεμουλιαστά, μετά με μεγαλύτερο θάρρος, και όταν το κοίλωμα στο κέντρο του γέμισε, σηκώθηκε, το έπιασε με άφατο σεβασμό από τις δύο πλευρές του και άρχισε με σταθερά, γρήγορα, αποφασιστικά, υπερήφανα βήματα, να προχωρεί προς τη σπηλιά της. Με το κεφάλι ψηλά, όχι πια σκυφτό, για να μπορεί να βλέπει μακριά στο μέλλον!
Το παραμύθι μας εδώ τελειώνει. Και, πραγματικά, είναι ένα απίστευτο παραμύθι, όπως όλα τα μεγάλα δοξασμένα βήματα του πολιτισμού των ανθρώπων προς τα μπροστά και όλα τα άλλα, τα άσκημα, βήματα προς τα πίσω. Από δω και πέρα γνωρίζουμε περισσότερα για όσα έγιναν. Μπορούμε να γράψουμε επιστημονικά, να γράψουμε την Προϊστορία. Ακοίμητες βάρδιες για να μη σβήσει η φωτιά, και όταν έσβηνε προσπάθειες να βρεθεί τρόπος να τη ξανανάβουν χωρίς να πρέπει να περιμένουν την επόμενη καταιγίδα. Το κυνήγι έγινε πιο πλούσιο αφού οι άνθρωποι, σύμμαχοι πια της φωτιάς, την χρησιμοποιούσαν για να παγιδεύουν τα θηράματά τους, και επομένως η επιβίωσή τους πιο εύκολη. Η σπηλιά γέμισε φως, θαλπωρή τις μέρες και τις νύχτες του χειμώνα, με ασφάλεια ενάντια στα αρπακτικά, οι άνθρωποι είχαν πιο ασφαλή, αφού βρασμένη ή ψημένη, τροφή, επομένως και καλύτερη υγεία. Κάποτε πρέπει να χρησιμοποιήθηκε και για καυτηριασμό και απολύμανση των πληγών τους. Δεν ήταν υποχρεωμένοι να κοιμούνται “με τις κότες” και οι βραδιές τους μπορούσαν να περάσουν με συζήτηση των εμπειριών της μέρας που είχε προηγηθεί, με την ανταλλαγή σκέψεων και ιδεών που γεννά η χαλάρωση και η ασφάλεια που προσφέρει η φωτιά, έγινε δηλαδή η αρχή για την προφορική παράδοση. Έγιναν έτσι, για πρώτη φορά στην εξέλιξη του είδους, ομάδα όχι μόνο κυνηγετική παρά και ομάδα πολιτισμού, τους ένωνε πια όχι μόνο η ανάγκη ή ο φόβος αλλά και ο μοιρασμένος ελεύθερος χρόνος, αυτός ο ίδιος ελεύθερος χρόνος που μόνο οι δούλοι δεν έχουν και που κινδυνεύουμε να χάσουμε οι σύγχρονοι άνθρωποι! Και, βέβαια, με συγκάτοικους και τις Γάτες, που όπως θα έλεγε η Γκαρούκ, ήταν όλες Γάτες μέχρι που έπεισε κάποιες να μοιραστούν τη ζωή τους με τους ανθρώπους, οπότε αυτές συνέχισαν να λέγονται Γάτες, ενώ όλες οι άλλες άλλαξαν όνομα και τις λέμε Αγριόγατες!
ΤΕΛΟΣ
Μιχάλης Τζιώτης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)