Το χωριό μου ονομάζεται Βάγια και βρίσκεται στον νομό Βοιωτίας. Είναι ένα χωριό κτισμένο πάνω σε έναν κάμπο. Από μακριά φαίνεται μικρό αλλά είναι κωμόπολη. Γενικά, δεν είναι απομονωμένος τόπος.
Στο κέντρο του χωριού υπάρχει μια πλατεία η οποία έχει μεγάλα πλατάνια που φαίνονται επιβλητικά. Στην άκρη της πλατείας υπάρχουν διάφορα παγκάκια όπου μπορείς να κάθεσαι και να παρατηρείς γύρω σου. Επίσης, υπάρχει μια πέτρινη βρύση που βγάζει νερό. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν διάφορα καφενεία, καφετέριες και μαγαζιά όπου μπορείς να φας. Κάθε καλοκαίρι η πλατεία σφύζει από ζωή, καθώς πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν στις ταβέρνες με την οικογένειά τους και τα παιδιά βγαίνουν με τις παρέες τους έξω.
Επίσης, υπάρχουν μεγάλα κτήρια στο χωριό, όπως οι εκκλησίες. Υπάρχουν δύο εκκλησίες. Η μία ονομάζεται Αγία Τριάδα και η άλλη Άγιος Αθανάσιος. Η Άγια Τριάδα είναι πιο μεγάλη εφόσον είναι η κεντρική εκκλησία του χωριού. Ο Άγιος Αθανάσιος είχε γκρεμιστεί παλιά αλλά ξαναφτιάχτηκε. Το Πάσχα οι εκκλησίες είναι γεμάτες, καθώς οι κάτοικοι παρακολουθούν τις λειτουργίες. Εκτός από τις εκκλησίες υπάρχουν και άλλα κτήρια όπως τα σχολεία. Στο χωριό μου υπάρχουν δύο Δημοτικά Σχολεία. Το ένα είναι βόρεια και το άλλο νότια. Επίσης και ένα Γυμνάσιο. Το Γυμνάσιο είναι ενιαίος χώρος με το Λύκειο. Το κτήριο αυτό είναι διώροφο και γύρω του πνίγεται από τα δέντρα. Τα σπίτια του χωριού διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους: Άλλα είναι καινούργια και άλλα παλιά.
Οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι και φιλικοί απέναντι στον ξένο. Κάθε πρωί πηγαίνουν στις δουλειές τους. Υπάρχουν γυναίκες που δεν έχουν δουλειά, αλλά ασχολούνται με την καθαριότητα του σπιτιού. Οι άνθρωποι του χωριού διατηρούν τις παραδόσεις. Λίγες εβδομάδες πριν το Πάσχα έχουμε ένα τοπικό έθιμο το οποίο ονομάζεται Βλάχικος Γάμος. Μετά τον Βλάχικο Γάμο, ακολουθεί το γαϊτανάκι, το οποίο αποτελείται από παιδιά ηλικίας 12-16 ετών. Όσον αφορά τις εκδηλώσεις, σχεδόν κάθε καλοκαίρι στο γυμνάσιο διοργανώνονται διάφορα θεατρικά ή έρχονται διάφοροι ειδικοί να μας μιλήσουν για διάφορα θέματα. Ακόμα, γίνονται και πανηγύρια που κρατάνε δυο μέρες. Σχεδόν στη άκρη του χωριού υπάρχει ένα λαογραφικό μουσείο που έχει διάφορα παλιά αντικείμενα: στολές, πιθάρια και πολλά άλλα. Επίσης, στο χωριό υπάρχει και ένα άγαλμα το οποίο βρίσκεται σε μια μικρή πλατεία κοντά στον Άγιο Αθανάσιο.
Αν κάποιος άνθρωπος θέλει να μείνει στο χωριό για κάποιο χρονικό διάστημα, μπορεί να βρει κάποια ενοικιαζόμενα σπίτια και να ξεκουραστεί. Υπάρχουν πολλές ασχολίες στο χωριό που μπορεί να κάνει. Όσο για το φαγητό, υπάρχουν πολλές ταβέρνες με παραδοσιακό φαγητό. Για την βραδυνή διασκέδασή του μπορεί να επισκεφθεί διάφορες καφετέριες.
Τα συναισθήματά μου είναι πάρα πολλά. Γιατί σε αυτόν τον τόπο μεγάλωσα, και από αυτόν τον τόπο προέρχονται οι ρίζες μου. Και πιστεύω πως οποιοσδήποτε άνθρωπος επισκεφθεί το χωριό μου θα το αγαπήσει με όλη του την καρδιά!
Μαρία Μερκούρη
μαθήτρια της Β’ Γυμνασίου
Κατεβάστε το κείμενο:
Το χωριό μου τα Βάγια - Μερκούρη Μαρία.pdf - 113.4 KB
Το χωριό μου τα Βάγια-Γκιόκεζας Δημήτρης.pdf - 64.2 KB
Το χωριό μας είναι τα Βάγια. Είναι ένα ημιορεινό χωριό λίγο έξω από την Θήβα. Έξω από αυτό, προς τον κάμπο, βρίσκονται τα χωράφια μας και προς τον λόφο οι ελιές και τα αμπέλια. Είναι ένα πολύ όμορφο μέρος, με πολύ πράσινο μέσα και γύρω απ’ αυτό και αξίζει να το επισκεφτείτε.
Τα Βάγια είναι ένα μεγάλο χωριό σε σχέση με τα άλλα χωριά στην περιοχή, αν και ο πληθυσμός στην τελευταία απογραφή μειώθηκε σημαντικά. Τα περισσότερα παλιά σπίτια που υπήρχαν στο χωριό έχουν γκρεμιστεί. Τα περισσότερα έχουν αντικατασταθεί από νέες και μοντέρνες μονοκατοικίες. Οι περισσότερες από αυτές είναι μεγάλα κτήρια, αφού τα Βάγια διαθέτουν πολύ χώρο για κτίσιμο. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι έχουν προσθέσει την δική τους πινελιά στο σύνολο πρασίνου. Ένας με κάποιο εξωτικό δέντρο για σκιά, άλλοι με πολλές και διαφορετικές ποικιλίες λουλουδιών. Έτσι, όπου και αν κοιτάξεις, βλέπεις καταπράσινους και πολύχρωμους κήπους, γεμάτους γλάστρες με λουλούδια. Το μεγαλύτερο έργο βέβαια το έχουν κάνει οι γιαγιάδες, καθώς δεν υπάρχει γιαγιά που κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα να μην ποτίζει τον κήπο της ή τις γλάστρες με τα λουλούδια, που έχει τοποθετήσει στο σκαλάκι της εισόδου ή στο περβάζι του παραθύρου της. Με την βοήθεια από τον καθένα μας τα Βάγια έχουν γίνει ένας καταπράσινος τόπος, καθώς και έξω από το χωριό, στον λόφο, οι ελιές φυτρώνουν κατά χιλιάδες.
Το μέρος στο οποίο μαζεύονται όλοι οι κάτοικοι των Βαγίων είναι η κεντρική πλατεία. Είναι μία αρκετά μεγάλη πλατεία που τα καλοκαίρια κατακλύζεται από τις καρέκλες και τα τραπέζια που στήνουν τα γύρω μαγαζιά: ταβέρνες και καφετέριες. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται η Αγροτική Τράπεζα. Στην μέση της πλατείας υπάρχουν δύο μεγάλοι πλάτανοι που είναι τουλάχιστον τριάντα χρονών και σκιάζουν ολόκληρη την πλατεία.
Πάνω από την πλατεία βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Αυτή ανήκει στην κοινότητα των Βαγίων και έχει πλατεία στο μπροστινό και στο πίσω μέρος. Εκεί μαζεύονται τα παιδιά και παίζουν μπάλα τα απογεύματα. Στο ανατολικό κομμάτι του χωριού βρίσκεται η κοινότητα του Κασνεσίου. Κι αυτή η κοινότητα έχει μια εκκλησία, τον Άγιο Αθανάσιο. Όταν είναι πανηγύρι, γίνεται περιφορά της εικόνας γύρω από τον ναό. Οι κάτοικοι του Κασνεσίου πηγαίνουν σε αυτήν την εκκλησία σε μεγάλες γιορτές, ενώ οι κάτοικοι των Βαγίων στην άλλη. Παρόλα αυτά, όλοι γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον και δεν «μαλώνουμε» ποτέ. Τα Βάγια διαθέτουν επίσης σχολεία. Έχουν δύο νηπιαγωγεία και έναν παιδικό σταθμό. Στο κάτω μέρος του χωριού είναι το πρώτο Δημοτικό Σχολείο και στο πάνω μέρος το Δεύτερο. Το Γυμνάσιο βρίσκεται πάνω απ’ όλα τα σπίτια, κάτω από το γήπεδο του Παμβαγιακού.
Όλοι οι κάτοικοι των Βαγίων είναι πολύ εργατικοί και οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν κάποιο χωράφι που είτε το νοικιάζουν είτε το καλλιεργούν. Στο χωριό μας πραγματοποιούνται επίσης πολλές εκδηλώσεις, είτε γιορτές, είτε επίδειξη χορού από τους μαθητές παραδοσιακών χωρών. Μια φορά τον χρόνο, στο πρώτο Δημοτικό Σχολείο τραγουδάει κάποιος τραγουδιστής που τον έχουν καλέσει για την γιορτή του Μελιού. Ο Σύλλογος Γυναικών ετοιμάζει διάφορα γλυκίσματα, που πουλάει εκεί, ενώ ο κόσμος διασκεδάζει.
Τα Βάγια, σαν αρχαία πόλη, έχουν πολλές παραδόσεις. Η πιο γνωστή απ’ αυτές είναι αυτή όπου ο Οιδίποδας σκότωσε την Σφίγγα, το τέρας το οποίο είχε στείλει η θεά Ήρα για να τρώει τους ανθρώπους. Από τα έθιμα, το πιο διάσημο είναι η αναπαράσταση του Βλάχικου Γάμου, όπου το μεγαλύτερο μέρος του χωριού ντύνεται βλάχικα και παίρνει μέρος στο διάσημο θεατρικό.
Στο χωριό υπάρχουν αρκετά ενοικιαζόμενα σπίτια όπου μπορεί να μείνει κανείς, καθώς και ταβέρνες για να φάει. Όλοι αγαπάμε το χωριό μας. Ελπίζουμε να το αγαπήσετε κι εσείς!
Δημήτρης Γκιόκεζας
Μαθητής της Β’ Γυμνασίου
Κατεβάστε το αρχείο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου